Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Yüksek Lisans
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Anabilim Dalı, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2019
Tezin Dili: İngilizce
Öğrenci: ABDIDAHIR ALI YUSUF
Danışman: Şükrü Yazğan
Özet:Dış yardım, devletlerin dış politika aracı olarak kullandıkları gerçek yeniliklerden biridir (Morgenthau, 1962). Ancak, yardımda bulunanların hiçbiri, yalnızca kişisel çıkarlarına dayanarak dış yardım sağladıklarını iddia etmez. Hemen hemen tüm bağışçılar için dış yardım sağlanması ahlaki görev ve sorumluluklardan kaynaklanmaktadır. Bu tezde, Türkiye'nin Somali'ye insani yardımına ilişkin olarak, dış yardım ve dış politika arasındaki ilişki incelenmektedir. Türkiye'nin Somali'ye insani yardımını bir örnek olay incelemesiyle ele alarak, bu çalışma ilk olarak "Dış yardımın neden sağlandığı" sorusu için mevcut literatür tarafından verilen cevapları tartışmaktadır. Daha sonra, Türkiye'nin Somali'ye katılmasının nedenlerini ve Türkiye'nin Somalile ilişkilerini sadece insani müdahaleden değil, aynı zamanda dış politika hedeflerinden de kaynaklandığını açıklamaya çalışmaktadır. Bu çalışma yardımda bulunan ülkelerin dış yardım sağlama konusundaki iddialarının, dış yardımın verilmesindeki gerçek amaçları yeterince açıklamadığını savunmaktadır. Bu bağlamda, devletlerin dış politikalarının bir parçası olarak dış yardımlarını nasıl tahsis ettiklerini ve kullandıklarını analiz etmek önemlidir. Çalışmada, dış yardım sağlama kararının gelişimsel ve insani güdülerden ziyade genellikle politik, ticari ve diğer amaçlarla yapıldığı öne sürülmektedir. Tez ayrıca, 'uluslararası tanınma', 'insani diplomasi', 'yumuşak güç' ve 'ticari çıkarın' Türkiye'nin Somali'de gerçekleştirmeye çalıştığı ana amaçlar arasında olduğunu varsaymaktadır. Ancak, Türkiye'nin Somali'deki yardımları, Somali'deki diğer yardım donörleriyle karşılaştırıldığında nispeten başarılı olarak değerlendirilmiştir. Türkiye'nin somali'deki yardım modeli, sadece para sağlamanın, dış yardımın işlevinin etkili bir şekilde yerine getirmemesini; ve sağlanan bu yardım şeklinin yardımın etkenliği için de önemli bir faktör olduğunu göstermektedir. -------------------- Foreign aid is one of the real innovations which the states have been using as an instrument of foreign policy (Morgenthau, 1962). However, none of the main aid donors would claim that they provide foreign aid solely on the basis of self-interest motivations. For almost all donors, the provision of foreign aid is driven by some kind of moral obligations or duties to provide it. This thesis examines the relationship between foreign aid and foreign policy with respect to Turkey's humanitarian aid to Somalia. By addressing Turkey's humanitarian assistance to Somalia as a case study, this study first discusses the answers that have been provided by the existing literature for the question of "Why foreign aid is provided". It then tries to explain the reasons why Turkey has involved itself in Somalia and how Turkey's engagement with Somalia is not just driven by humanitarian response but also by its foreign policy goals. This study argues that donor countries' claims about providing foreign aid do not sufficiently explain the real purposes for which foreign aid is given. It is important to analyze how the states are allocating and using foreign aid as part of their foreign policy. This study argues that the decision to provide foreign aid is generally driven by political, commercial, and other purposes rather than developmental and humanitarian motives. The Thesis also suggests that International recognition, humanitarian diplomacy, soft power, and business interests are among the main goals that Turkey intends to achieve in Somalia. However, Turkey's efforts in Somalia has been considered relatively successful when compared with the other aid donors of Somalia. Turkish model of assistance in Somalia demonstrated that just providing money does support the foreign aid to function effectively; the way assistance is provided is also an important factor for the aid effectiveness.