Fotoğrafın nesnesine dönüşen özyaşam

---

Tezin Türü: Yüksek Lisans

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Marmara Üniversitesi, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2017

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: Leyla Ağluç

Danışman: BÜLENT ÜMİT ERUTKU

Özet:

Günlük yaşamda kişinin kendi gerçekliğini sunma biçimiyle sanatçının sanatsal açıdan kendi gerçekliğini sunma biçimi arasında benzerlik kurulabilir. Her iki durumda da insan kendini olduğu gibi ya da olmadığı gibi gösterebilir. Burada hangi davranışa yöneleceği kişinin kendiyle yüzleşmesinin derecesine bağlıdır. Sanat tarihi incelendiğinde birçok sanatçının kendi imgesinde özüne dair izler aradığı görülecektir; ancak ne var ki bu türden eserlerin sayıca azlığı hemen dikkat çekecektir. Kendini ifade etmenin temel bir gereksinim olduğunu söyleyen psikologlar, sanat yapmanın gerekçesini, insanoğlunun kendi duygu ve düşüncelerini görünür kılma, kendini tamamlama gayretinin bir sonucu olarak irdelerler. Bu bağlamda sanatsal etkinlik insanın kendine dolaylı yoldan bakması, işaret etmesi ve bu yolla kendi varlığını sorgulaması anlamına da gelebilir. Sanat, insanın var oluşundan bu yana kendisini çevreleyen koşulların üzerinde yarattığı etkiler ve çeşitli araç-gereçlerle biçimlenen bir tür dışavurum olmuştur. Bu nedenledir ki bu olgu her dönemde ve toplumda farklı görünümlerde ortaya çıkmıştır; ancak her ne kadar tarih boyunca farklı biçimlerde varlık bulsa da temelde sanatçının kendi özkimliğini tanıma ve kabullenme çabası olarak kabul görmüştür. Çünkü herkes için tek önemli şey kendi iç dünyasıdır. Bu nedenle de sanatsal eserler hangi biçim ve renkten, doku ve malzemeden oluşursa oluşsun nihayetinde o sanatçının ya dolaylı bir şekilde bir parçasını ya da dolaysız bir biçimde sanatçının tüm gerçekliğini taşır. Bu durum sanatçının görünür olup olmama isteğine ya da cesaret edip etmeme kararına bağlıdır. Bu nedenle çalışmanın konusu "Fotoğrafın Nesnesine Dönüşen Özyaşam” başlığı altında sanat ve yaratıcılık bağlamında insanı irdeleyerek; sanatçının bireysel tarihinin eserlerine yansımasını değerlendirmek amacıyla belirlenmiştir. ABSTRACT In daily life, similarities can be found between the presentation of the personal reality of man and presentation of the personal reality of an artist’s in an artistic way. In both cases man can show himself as he is or not. In this situation which of these behavior the person will choose depends on the level of one’s facing of oneself. Searching art history it can be seen that a lot of artists looking for indications of themselves belong to their inner selves in their images, but unfortunately the fewness of these kind of works draws attention immediately. The psychologists, that say self expression is a main need of human being, address the reason of performing arts as a result of man’s aim to make his emotions and ideas visible and an effort of completing oneself. Regarding to this, an artistic activity can mean one’s, looking at and refering himself in an indirect way and questioning his existence in this way. Art has been a kind of outpouring that is shaped with a various equipments and effects of surrounding conditions on human being since the existence of him. Thats why art has shown up in different shapes in each period and society; but however it has been existing in different shapes throughout the history, basically it is accepted as the aim of an artist’s knowing and accepting his own self. Because the most important thing for everybody is one’s inner world. So the artistic works, no matter what kind of shapes and colors or metarials and texture, they consist of, in the end carry a part of the artist in an indirect way or whole reality of the artist in direct way. This situation depends on the artist’s decision of being visible or invisible or daring or not. That’s why the subject of this study is indicated to evaluate the effect of an artist’s individual history on his work in context of life and art under the heading of ‘’ Self-life transformed into the object of photography’’ .