Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Doktora
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Marmara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Protetik Diş Tedavisi Anabilim Dalı, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2016
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: MUHAMMED ABDULLAH KELEŞ
Danışman: Şebnem Begüm Türker
Özet:1. Amaç: Değişik metal altyapı teknikleriyle elde edilen metal seramik üç ve dört üyeli sabit köprü restorasyonlarının, porselen fırınlama öncesi ve sonrası marjinal uyumlarında meydana gelen değişikliklerin karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: Kesilmiş küçük azı ve büyük azı dişlerini taklit edecek şekilde paslanmaz çelik alaşımdan 30’ar adet üç ve dört üyeli toplam 60 adet köprü modeli hazırlandı. Örnekler; her grupta 10’ar adet üç ve dört üyeli köprü olacak şekilde rastgele üç gruba ayrıldı ve lazer sinterleme (LS) (Eosint M 270, EOS, Almanya), CAD/CAM metal frezeleme (MF) (Yenamak D 40, Yenadent, Türkiye) ve konvansiyonel mum uçurma tekniği (KM) ile metal altyapılar üretildi. Metal altyapılar paslanmaz çelik modellere yerleştirildi. Porselen fırınlama öncesinde ve sonrasında elde edilen silikon replikalardan kesitler elde edilerek restorasyonların marjinal uyum değerleri ışık mikroskobu (Leica Cambridge, Cambridge, İngiltere) ile ölçüldü. İstatistiksel analiz için Mann-Whitney U testi, Kruskal Wallis testi ve normal dağılım göstermeyen parametrelerin gruplar içi karşılaştırılmasında Wilcoxon işaret testleri kullanıldı. Sonuçlar % 95 güven aralığında, p<0,05 düzeyinde değerlendirildi. Bulgular: Ortalama marjinal aralık değerleri, porselen fırınlama öncesinde; üç üyeli köprülerde KM: 98,68 µm, MF: 82,74 µm ve LS: 63,97 µm, dört üyeli köprülerde; KM: 68,72 µm, MF: 71,70 µm ve LS: 70,42 µm, porselen fırınlama sonrasında; üç üyeli köprülerde KM: 64,58 µm, MF: 63,69 µm ve LS: 64,27 µm, dört üyeli köprülerde KM: 65,70 µm, MF: 61,95 µm ve LS: 71,64 µm bulunmuştur. Sonuçlar: Test edilen üç ve dört üyeli metal altyapılarda porselen fırınlama sonrasında genel olarak marjinal aralık değerlerinde azalma saptanmıştır. Anahtar Sözcükler: Marjinal uyum, lazer sinterleme, porselen fırınlama, metal alaşım, CAD/CAM 2.SUMMARY Purpose: Comparison of marginal fit changes between three- and four-units metal ceramic fixed partial dentures fabricated by three different metal framework techniques before and after veneering. Material and method: A total of 60 three- and four- unit fixed partial dentures model representing prepared premolar and molar teeth were fabricated from stainless steel. Samples were randomly divided into three groups to fabricate metal ceramic fixed partial denture frameworks with laser sintering (LS) (Eosint M 270, EOS, Munich, Germany), CAD/CAM milling (CM) (Yenamak D 40, Yenadent, Istanbul, Turkey) and conventional lost wax (LW) techniques. Metal frameworks were put on stainless steel models. Before and after porcelain firing, cross-sections from silicone replicas were examined and measured with a light microscope (Leica Cambridge, Cambridge, England). For statistical analysis, Mann-Whitney U test, Kruskal Wallis test were used, Wilcoxon Signed Ranks test was used for comparison of parameters which were not normally distributed in the groups. Results were evaluated at 95 % confidence interval and p<0,05 level. Results: Mean marginal gap values were obtained as follows: before porcelain firing cycles; in three-unit bridges LW: 98,68 µm, CM: 82,74 µm and LS: 63,97 µm, in four-unit bridges LW: 68,72 µm, CM: 71,70 µm and LS: 70,42 µm, after porcelain firing cycles; in three-unit bridges LW: 64,58 µm, CM: 63,69 µm and LS: 64,27 µm, in four-unit bridges LW: 65,70 µm, CM: 61,95 µm and LS: 71,64 µm. Conclusion: In general, three- and four-unit metal frameworks showed decrease in marginal gap values after porcelain firing cycles. Key Words: Marginal adaptation, laser sintering, porcelain firing, metal alloy, CAD/CAM