Tezin Türü: Sanatta Yeterlik
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Marmara Üniversitesi, Güzel Sanatlar Fakültesi, Resim Bölümü, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2011
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: AYHAN ÇETİN
Danışman: DEVABİL KARA
Özet:Anahtar Kelimeler : İmge, Gösterge, Temsil, Dil, Simülasyon 19. YÜZYILDAN GÜNÜMÜZE PLASTİK SANATLARDA İMGELERİN TEMSİLİYETİ İmge, insanoğlunun etrafını saran tüm yaşamsal unsurlardan fark edebildiği nesnel gerçekliklerin kendine ait düşünsel dünyasında yorumlanmış halidir. Taklit, kopya anlamında da kullanılmış olan imge, Latince imago sözcüğünden gelmektedir. İmgenin ilk çoğaltımı, varolana benzetilerek yapılan kopyası ile olmuştur. Mağara resimleri, hayvanlara benzer görüntüler sunmakla tanınan ilk resimsel imge çoğaltımlarıdır. Ortaçağ sanatında egemen olan düşünceye göre, imge ve model tek bir bütün oluşturur, ancak model burada imge taşıyıcısı olan panodan ve boyadan ayrı bir şey olarak düşünülmüştür. Yeniçağ’ın imge anlayışına göre ise model ve imge, görünen ve görünmeyen, gösteren ve gösterilen birdir. Camera obscura, imgeyi bakışa açılan ve gözü edilgin hale getiren bir pencereye dönüştürerek görünen imgenin ardında yatan görünmeyen gerçeğini göz ardı etmiş ve görünenle görünmeyeni eşitlemiştir. Yeniçağ ile birlikte gözün gördüğü şeyle, hakikatin bir ve aynı olduğu anlayışı egemen olmuştur. Perspektif içerisinde verilen her şey, hızla bakan göze doğru çekilir; görünenler artık Tanrı’ya göre düzenlenmiş halinden çıkar. İmge, 20. yüzyılda büyük bir patlama yapar. Fotoğrafın gelişmesi, yüksek hızlı filmin, renkli baskı yöntemlerinin çıkışı, her şeyin resminin her yerde görülebilmesine olanak verir. 90’lı yıllardan günümüze sanatçılar, nesnelere, anlama giden süreci araştırmakta ve sergilemektedirler. Güncel sanatta seyirci gitgide daha çok hesaba katılır. Sanatsal aurayı seyirci yaratmaya başlar. İmgenin karşısında kümelenen topluluk, auranın kaynağı olur. Sanatın aurası, yapıtın temsil ettiği arka dünyada ya da formun kendisinde değil, yapıtın karşısında, sergilenmekle ürettiği geçici kolektif formun bağrında yer alır. Dolayısıyla çağdaş sanat, modern sanata kıyasla sanat yapıtının aurasını inkar etmek yerine, onun kaynağının ve sonucunun yerini değiştirmesi bağlamında apayrı bir noktaya kayar. Keywords : Image, Indicator, Represent, Language, Simulation ABSTRACT THE REPRESENTATION OF THE IMAGES IN PLASTIC ARTS FROM THE 19. CENTURY TO THE PRESENT DAY The image is the interpretation of people’s own intellectual world that they can realize this as the reality of life from the vital factors around them. The image has been used as imitation, copy and comes from Latin word “imago”. The first reproductions of the image made by simulation of copies to existing thing. The cave paintings are known as represantation pictures like animals. According to the prevailing thought in the Middle Ages, the image and model create a single whole but the model is thought as a different thing from the board and paint. On the other hands according to the New Age’s image understanding, the model and image, the visible and invisible, the showing and shown thing are the same things. Camera Obscura has ignored the invisible image that appears behind the real by turning the image into a window for a drop-down perspective and he has equalized the visible and invisible with the New Ages the idea which defends that the reality is same with the visible things is dominant. Everything that are given in the perspective, have pulled toward the looking eyes and the visible things are not anymore ordered according to God. The image has had an explosion in the 20. Century. With development of photo, high-speed film, color printing methods , the pictures can be seen everywhere. From 90s yo nowadays the artists have been searching and showing the process to the objects and meaning. In the contemporary art the audiences are more important. The audience begins to create artistic aura. The community clustering against the image is the source of the aura. The aura of art takes place in the face of the work, at the bottom of contemporary collective form, not at the back of the world represented by work or at the form itself. Thus, the contemporary art is at a different point about the change of art aura’s result and source instead of refusing the aura of art compared to modern art.