Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Doktora
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Marmara Üniversitesi, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2019
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: Abubaker Ghudaya
Danışman: HASAN CİRİT
Özet:“Hz. Peygamber’e Yönelik Emir ve Nehiyler Bağlamında Kur’ân-Sünnet İlişkisi” adlı bu tez efendimize hitaben gelen emir ve yasakları ele almakta ve bunların sünnetteki uygulamalarını incelemektedir. Bu çalışma, söz konusu mühim meseleyi şu ana kadar hiçbir şekilde örneği olmayan bir yolla ele almaktadır. Kur’ân ve sünnet ilişkisine dair konuları bu çalışmada olduğu gibi tek bir yerde toplayan başka bir araştırma söz konusu olmamıştır. Aynı şekilde zikredilen konu, Kur’ân’da Hz. Peygamber’e yönelik gelen emir ve yasakların bizzat Hz. Peygamber tarafından nasıl uygulandığının ele alınması açısından da ilk defa bu şekilde ortaya konmaktadır. Araştırmada şu meselelerin açıklanması hedeflenmektedir: Kur’ân ve sünnet ilişkisi, Sünnetin Kur’ân’a göre konumu, Kur’ân’ın sünneti takyit, tahsis yahut tekit ettiği durumlar, Kur’ân’ın sünnete olan ihtiyacı ve sünnetin Kur’ân ışığında anlaşılması. Aynı şekilde Kur’ân’daki emir ve nehiylerin kapsamlı bir tanımı yapılmak suretiyle bunların sünnetle ilişkisi, emir ve nehiy kalıplarının belirlenmesi, karinenin söz konusu emrin yahut yasağın hükmüne ve gereğine olan etkisi, ve bunların ne derece sünnetle ilintili olduğu, Kur’ân’da kendilerine hitap edilen kimselerin sınıfları, Hz. Nebî’ye yönelik gelen emir ve nehiylerin aslında kimi muhatap aldığı, bu emir ve yasakların efendimizin ismet sıfatıyla olan ilişkisi ve ona hitaben gelen emir ve yasakların hikmeti konuları ele alınacaktır. Tüm bu zikredilenleri açıklamak amacıyla efendimizin pratik uygulamaları ortaya konacaktır. Birinci bölüm, Kur’ân-Sünnet ilişkisini, sünnetin Kur’ân’a göre konumunu ve hüccet oluşunu ele almakta ve tanımını yapıp Kur’ânî, nebevî ve aklî delillerle bunu desteklemektedir. Kur’ân’ın sünnete olan ihtiyacı, bundan kastedilenin ne olduğu ve mutlağı takyit gibi sünnetin Kur’ânla ilişkisindeki durumunun izahı da bu bölümde ele II alınmaktadır. Aynı şekilde bunun sünnetteki uygulamaları, sünnetin Kur’ân ışığında anlaşılması ve bundan kastın ne olduğu, Kur’ân’ın sünneti nesh etmesi gibi durumların tartışılması da bu bölümde yer almaktadır. İkinci bölüm, Kur’ân’da emir ve nehye taalluk eden ana konular çerçevesinde bunların sünnetle ilişkisini ele almaktadır. Bu bölümde, emir ve nehyin mahiyyeti ve sîgaları, karinenin emrin gereğine etkisi ve emre ve nehye muhatap olanların tanımı verilmekte bu emir ve yasakların söz konusu kimselerle alakası tartışılmaktadır. Üçüncü bölüm, Hz. Peygamber’e gelen emir ve yasakları doğrudan efendimizin pratiği üzerinden incelemektedir. Bu bölüm, namaz, zekat ve dine da’vet gibi çeşitli bablara bölünmüş ve her babta o konuyla alakalı emir ve yasaklar nüzul sırasına göre dercedilmiştir. Emir ve nehyin zikredilmesinin ardından söz konusu emir ve yasaklara dair nebevî uygulamalar belirtilmekte ve bunlardan beklenen fayda ortaya konmaktadır. Son bölümde araştırma sonucu elde edilen önemli sonuçlar zikredilmektedir. Aynı şekilde Hz. Peygamber’e hitaben gelen emir ve yasaklarla ilgili tekrar – tekrarsız, Mekkî-Medenî olmaları gibi durumlar göz önüne alınarak tablolar verilmektedir. Emirlerin yasaklara oranları, Mekkî olanların Medenî olanlara oranları, maksudu ve efendimiz gelen emir ve yasaklar ve onunla beraber başkalarını da kapsayanlar yahut sadece başkalarını kapsayanların oranları verilmektedir. -------------------- THE QUR’ANİC COMMANDS AND PROHİBİTİONS DİRECTED TO THE PROPHET - PEACE BE UPON HİM - AND THEİR IMPLEMENTATİON İN THE PROPHETİC TRADİTİON This study explores the commands and prohibitions directed to the Prophet Muhammad in the Qur’an, and the Prophet’s implementation of them in the Sunnah (Prophetic Tradition). Unprecedented in its approach, this study surveys the Qur’an and Sunnah concurrently, linking the two together. Never before has a single work compiled an extensive list of topics exclusively on the relationship between the Qur’an and Sunnah. This study attempts to do just that, all while highlighting that relationship from several angles, such as: the relationship’s history and development; the Sunnah’s status with respect to the Qur’an; the Qur’an’s role vis-à-vis the Sunnah; the Qur’an’s need for the Sunnah; and understanding the Sunnah in light of the Qur’an. Nor has the relationship between the Qur’an and Sunnah ever been examined through the lens of the Qur’anic directives (commands and prohibitions) addressed to the Prophet (pbuh) and their corresponding implementations. In an attempt to fill that void, this study details the relationship between the Qur’anic directives and the Sunnah. It includes technical definitions for command and prohibition, linguistic manifestations of both in the Qur’an, the effect of a qarīna (context indicator) on a directive’s legal implications, the degree to which Qur’anic directives are linked to the Sunnah, the recipient classes addressed by the directives, the intended recipients of the various directives addressed to the Prophet, the relationship between the directives and the doctrine of prophetic infallibility, the wisdom behind the directives addressed to the Prophet, and for clarification purposes, practical examples of everything discussed. IV This is a systematic study relying on inductive, deductive, analytical, and pragmatic methods. It is divided into an introduction and three sections. The Introduction sets forth the subject matter, methodology, and relevant previous works. Section I discusses the relationship between the Qur’an and Sunnah by focusing on the status of the Sunnah. Using evidence from the Qur’an and Ḥadīth, and through rational reasoning, this section demonstrates the Sunnah’s position as an authoritative source, the Qur’an’s need for the Sunnah, the Sunnah’s role vis-à-vis the Qur’an—such as in delimiting what appears to be absolute—with supporting examples, in addition to explaining how the Sunnah is understood in light of the Qur’an, and discussing the Qur’an’s role vis-à-vis the Sunnah, such as in its abrogation of the Sunnah. The section concludes with a summary of the main points: (1) the Sunnah is primary authority, second only to the Qur’an; (2) the Qur’an’s need for the Sunnah surpasses the Sunnah’s need for the Qur’an; and (3) just as the Sunnah plays a role vis-à-vis the Qur’an, so too does the Qur’an vis-à-vis the Sunnah. Section II surveys the Qur’anic directives and their relationship with the Sunnah. It does so by discussing the Qur’an’s major topics and their relationship with the Qur’anic directive, the directive’s core definition and linguistic manifestations, the qarīna’s effect on a directive’s legal implications, the relationship between the directives—with their various classes of addressees—and the Sunnah, the intended recipients of the various directives addressed to the Prophet, the relationship between the directives and the doctrine of prophetic infallibility, and the wisdom behind the directives addressed to the Prophet. The section concludes with several takeaway points, foremost of which that the Qur’anic directives fall under and relate to all of the Qur’an’s subject matters, including its manifest signs, narratives and admonitions; and that, whether they address the Prophet or any other party, the Qur’anic directives are inextricably linked to the Sunnah. Section III examines the commands and prohibitions directed to the Prophet (pbuh) in the Qur’an, and the Prophet’s implementation of them in the Sunnah. The section is topically divided into chapters based on traditional Islamic jurisprudential subjects such as prayer, alms-giving, and inviting to Islam. Each chapter encompasses the relevant Qur’anic directives arranged in order of revelation. Each directive, in turn, V is followed by its corresponding implementation in the Sunnah, an assessment of its accord with that implementation, and a review of its utility. Each chapter is furnished with a conclusion summarizing its main points. Section III concludes with important takeaway points, such as: (1) the majority of Qur’anic directives were revealed during the Makkan period, an early stage in the call to Islam naturally requiring more guidance; and (2) while some of the directives were intended for the Prophet alone, others were not intended for him exclusively, and yet others were not intended for him at all. Conclusion, Appendices, and Indices: The conclusion presents the most important results and offers recommendations. Appendices contain an extensive list of the directives addressed to the Prophet, with classifications of Makkan or Madīnan, recurrent or otherwise, and the directives’ intended recipients, with citations. Graphics are included to clarify matters such as the proportion of Makkan to Madīnan directives, in addition to the percentages of directives intended for the Prophet alone, directives intended for others alongside the Prophet (pbuh), and directives intended for others to the exclusion of the Prophet. Finally, an assortment of indices is attached for the researcher’s convenience.