Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Yüksek Lisans
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Marmara Üniversitesi, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2016
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: Hatice Nur Dalkılıç
Danışman: AYŞE ESRA ŞAHYAR
Özet:Bu çalışmada Müslim’in el-Münferidât ve’l-vuhdân adlı eseri özelinde, eserde yer alan seksen dokuz sahâbînin rivâyetleri hadis literatüründe tespit edilmiştir. Ayrıca her bir sahâbînin biyografilerine yer verilmiş ve rivâyetleri tetkik edilmiştir. Kendilerinden tek başına rivâyette bulunan râvînin meçhul olup olmadığı ve bu durumun rivâyetin sıhhatine etkisi belirlenmeye çalışılmıştır. Tezin giriş bölümünde konuya dair kavramsal çerçeve çizilmiş ve vuhdân türünde yazılmış eserler tanıtılmıştır. Birinci bölümde tek râvîsi ve tek hadisi olduğu tespit edilen otuz beş sahâbî, ikinci bölümde tek râvîsi ve birden fazla hadisi olduğu tespit edilen on altı sahâbî ve rivâyetleri zikredilip hadisleri hakkında değerlendirmelerde bulunulmuştur. Hadisler ağırlıklı olarak sahihtir. Üçüncü bölümde ise Müslim’in el-Münferidât’ta zikrettiği halde birden fazla râvîsi olduğu tespit edildiği için vuhdân olmayan sahâbîlere değinilmiştir. Sonuç olarak herhangi bir sahâbî hakkında az bilgi bulunmasının ve kendisinden sadece tek kişinin nakilde bulunmasının onların hadislerinin sıhhatine etki etmediği belirtilebilir. Öte yandan bazı iddiaların hilafına kendisinden tek kişinin hadis naklettiği, hayat hikayesi az bilinen sahâbîlerin de târihî gerçekliği bulunan şahsiyetler olduğu ifade edilebilir. Vuhdân sahâbîlerin rivâyetlerinden çok azı hakkında zayıf hükmü verilme sebebi ise isnadın sonraki tabakalarında yer alan râvîlerin zaaflarından kaynaklanmaktadır. ABSTRACT Within the scope of Muslim’s al-Munfaridât wa’l-wuhdân, in this study, narrations of the 89 companions appeared in the book in question are found in the hadith literature. Besides, the biographies of each companion are included while their narrations are examined. It is aimed to ascertain whether the narrator who related from them solitarily are machûl and what influence this condition has on the authenticity (sihhat) of the narration. In the introduction the conceptual framework of the topic is drawn and the works written in vuhdân genus are introduced. The first chapter includes evaluations on the 35 companions who are ascertained to have only one narrator and one narration and the second chapter includes evaluations on the 16 companions who are ascertained to have only one narrator but have more than one hadith and their narrations. The hadiths are mainly sahîh. In the third part, the companions are touched upon who are mentioned by Muslim in his al-Munfaridât but it is ascertained that they have more than one narrator and are therefore not wuhdân. Eventually, it is possible to remark that the fact that there is little information about a companion and their having only one narrator does not have an impact on the authenticity of their hadiths. Additionally, contrary to certain claims, the companions who have one narrator and whose life stories are little known are in fact personalities having a historicity. And the reason why there are only a few narrations of wuhdan companions which are evaluated as weak is the lameness of the narrators within later generations in the narration chain (isnâd).