Multiple skleroz hastalığı ile ıl7R geni -504 (T/C), -1085 (G/T) ve -449 (A/G) promoter polimorfizmleri arasındaki ilişkinin moleküler düzeyde incelenmesi


Tezin Türü: Tıpta Uzmanlık

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Marmara Üniversitesi, Tıp Fakültesi, Dahili Tıp Bilimleri Bölümü, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2016

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: HASAN ŞİMŞEK

Danışman: Ahmet Arman

Özet:

Giriş ve Amaç: Multiple Skleroz, santral sinir sistemini (SSS) etkileyen myelin hasarı ve buna bağlı nörolojik bozukluklarla seyreden  kronik, progresif, nörodejeneratif bir hastalıktır. Hastalığın etiyolojisi tam olarak bilinmemekle birlikte genetik ve çevresel faktörlerin etkileşimi sonucu ortaya çıktığı düşünülmektedir. Daha önce yapılan GWAS çalışmalarında MS ilişkili olabilecek bu genetik faktörlerden birisi olarak IL7R geni polimorfizmleri öne çıkmaktadır. Ayrıca IL7R geni polimorfizmleri daha önce farklı otoimmün hastalıklarla da ilişkilendirilmiştir. Buna dayanarak yaptığımız çalışmamızda Türk popülasyonunda IL7R geni -504 (T/C), -1085 (G/T) ve -449 (A/G) promoter polimorfizmleri ile MS hastalığı arasındaki ilişki araştırılmıştır.

Gereç ve Yöntem: Bu çalışmaya 364 hasta ve 191 sağlıklı birey katılmıştır ve  IL7R geni promoter bölgesi biyoinformatik analizleri yapılmıştır. Üç polimorfizm bölgesi bulunmuş ve uygun primer dizayn edilip bu bölgeler PCR ile çogaltılmıştır. -504 (T/C) polimorfizm bölgesi PCR ürünü PstI enzimi, -449 (G/A) ve -1085 (G/T) polimorfizm bölgesi PCR ürünleri ise HphI enzimi ile kesilmiş ve daha sonra da agaroz jel elektroforezi ile genotiplemesi yapılmıştır. Elde edilen veriler SPSS 17.0 programı yardımıyla Ki-Kare, Fisher Exact ve Fisher Freeman Halton testleri kullanılarak analiz edilmiştir. Hastalık ve  polimorfizmler arasındaki ilişki Odds Ratio ve %95 güven aralığı ile ifade edilmiştir. p<0.05 (2-sided) değeri  anlamlı olarak kabul edilmiştir.

Bulgular ve Sonuç: Çalışmamıza katılan hastaların 249’u kadın ve 113’ü erkek idi. Ortalama başlangıç yaşı 28,99 olarak bulundu. Hastaların %90,6’sı yetişkin başlangıçlı MS hastası idi. %67,8 sıklıkta RRMS ve %31,4 sıklıkta SPMS alt tipleri mevcuttu ve SPMS subgrubu sıklığı diğer popülasyonlara göre artmış olarak saptandı. -449 GA genotipi AOMS için ve AA genotipi EOMS için risk oluşturmaktadır (p=0.002, OR=4.021, %95 GA=1.642-9.845. Benzer şekilde -449 A alleli EOMS için risk oluşturmaktadır (p=0.011, OR=1.3, %95 GA=1.107-1.527). -504 polimorfizmi TC heterozigot genotipi MS için risk oluşturmaktadır (p=0.02, OR=1.702, %95 GA=1.169-2.478). -1085 GT polimorfizmi ile MS arasında anlamlı bir ilişki saptanmamıştır. Ayrıca erkek hastalarda SPMS sıklığında anlamlı bir artış mevcuttu (p=0.033, OR=1.667, %95 GA=1.036-2.682).