Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Tıpta Uzmanlık
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Marmara Üniversitesi, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2010
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: Nertila Hysenaj
Danışman: DAVUT TÜNEY
Özet:Çalışmamızın amacı, solunum tetiklemeli single-shot echo-planar difüzyon MR (DW-SS-EPI) tekniğiyle, görünür difüzyon katsayısını (ADC) ölçmek ve kronik karaciğer hastalığı zemininde gelişen karaciğer fibrozisinin derecelendirilmesindeki yerini araştırmaktır. Çalışmada 82 hasta [27 kronik hepatit C, 11 kronik hepatit B, 33 non alkolik steatohepatit, 5 otoimün hepatit, 1 alkool bağımlılığı, 13 sağlıklı hasta] 1.5 T, solunum tetiklemeli DW-SS-EPI MR tekniğiyle incelendi (b değerleri: 50, 200, 500, 800 s/mm2). Tanılar hasta bireyler için histopatolojik veri ile konuldu. Sağlıklı gönüllülerin fibrozis ve enflamasyonun derecesi 0 olarak kabul edildi. Her bir b değeri için, karaciğerin 4 ayrı noktasından hepatik ADC’ler hesaplandı. ADC değerleri sol lobun lateral ve medial segmentine, sağ lobun anterior ve posterior segmentine yaklaşık 2 cm çapında ROİ (region of interest) kullanılarak hesaplandı ve ortaya çıkan dört değerin ortalaması alındı. Fibrozisin patolojik derecelendirilmesi icin METAVİR skoru kullanıldı. METAVİR klasifikasyon sistemine göre sıraısyla F0 (n = 11), F1 (n = 17), F2 (n = 11), F3 (n = 15), ve F4 (n = 28) için ortalama ADC değerleri 125.3, 105.3, 105.9, 105.2, ve 99.2 × 10−5 s/mm2 ölçüldü. Nonfibrotik (F0 )ve fibrotik (F1, F2, F3, F4) karaciğerli hastaların ADC değerleri arasında anlamlı fark vardı (p< 001) . ADC eşik değeri bu iki grup için 116,4 × 10−5 s/mm2 olarak hesaplandı. Buna rağmen ADC değerleri F1, F2, F3 ve F4 karaciğer fibrozisli gruplar arasında farkı ortaya koymada anlamlı sonuçlar vermedi. Sonuç olarak fibrotik karaciğerlerde ADC değerleri nonfibrotik olanlarla kıyaslandığında anlamlı olarak düşük bulunmuştur. Fakat ADC değerlerinin ölçümü İğne biyopsisinin yerini alamamaktadır. viii ABSTRACT OBJECTIVE. The objective of our study was to determine the usefulness of the apparent Diffusion coefficient (ADC) of liver parenchyma for determining the severity of liver fibrosis. MATERIALS AND METHODS. This study investigated 90 patients who underwent Diffusion-weighted imaging (DWI) with 1.5-T MRI and pathologic staging of liver fibrosis based on biopsy. DWI was performed with b values of 50, 200,500 and 800 s/mm2. ADCs of liver were measured using approximately a 2.0 cm2 region of interest in the right and left lobes of the liver; the mean ADC value was used for analysis. Pathologic METAVIR scores for liver fibrosis stage were used as a reference standard. RESULTS. The mean ADC values for fibrosis pathologically staged using the METAVIR classification system as F0 (n = 11), F1 (n = 17), F2 (n = 11), F3 (n = 15), and F4 (n = 28) were 125.3, 105.3, 105.9, 105.2, and 99.2 × 10−5 s/mm2, respectively. There was a significant difference in ADC values between patients with nonfibrotic liver (F0) and those with fibrotic liver (F1, F2, F3, F4) (p <0.001). The best cutoff ADC value to distinguish between these groups was 116.4 × 10−5 s/mm2. However, ADC values were not useful for differentiating viral hepatitis patients within F1, F2, F3 and F4 fibrosis groups. CONCLUSION. The ADCs in cirrhotic livers are significantly lower than those in nonfibrotic livers. However, ADC values measured using the current generations of scanners are not reliable enough to replace liver biopsy for staging hepatic fibrosis.