Farklı zirkonyum sistemlerinin farklı yüzey özellikleri varlığında farklı yapıştırma ajanları ile simantasyonu sonucunda meydana gelen bağlantı direncinin in-vitro olarak incelenmesi


Tezin Türü: Doktora

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Marmara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2009

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: EMEK AKKUŞ

Danışman: Şebnem Begüm Türker

Özet:

1. -EMEK AKKUŞ Farklı Zirkonyum Sistemlerinin Farklı Yüzey Özellikleri Varlığında Farklı Yapıştırma Ajanları ile Simantasyonu Sonucunda Meydana Gelen Bağlantı Direncinin İn-Vitro Olarak İncelenmesi Bu çalışmanın amacı; iki farklı zirkonyum sisteminin, farklı yüzey hazırlıkları yapılarak, farklı yapıştırma sistemleri ile simantasyonu sonucunda meydana gelen bağlantı direncinin in vitro olarak incelenmesidir. Bu çalışmada, 80 adet çekilmiş alt molar diş kullanıldı. Hazırlanan dişler akrilik bloklara gömüldü. 2 farklı firma (Zirkonzahn, Cercon) tarafından hazırlanan 10×5×2,5 mm boyutlarında 40’ar adet zirkonyum tablet, kendi içlerinde iki gruba (n=20) ayrıldı. Birinci grupta 110 μm’luk Al2O3 ile kumlama (n=10), ikinci grupta ise Cojet sistemi ile (n=10) pürüzlendirme yapıldı. Elmas diskli hassas kesme cihazı kullanılarak dişlerin okluzal horizontal dentin yüzeyleri hazırlandı. Her iki gruba ait örnekler, iki farklı yapıştırma simanı (Panavia F 2,0 ve Multilink Automix) ile 5 kg’lık sabit yük altında yapıştırıldı. Simantasyon işleminden sonra numuneler, 30 gün distile suda bekletildi ve makaslama testine tabi tutuldu. Tüm numunelere 1 mm/sn hızda universal test cihazı ile yük uygulandı. Her bir grubun kopma direnci ölçülüp Newton (N) olarak kaydedildi. Kırık yüzeyleri başarısızlık şekillerinin tespiti için stereomikroskop kullanıldı. Örneklerin kırık yüzeyleri tarama elektron mikroskobunda (SEM) incelendi. Elde edilen verilerin istatistiksel analizi “Tek yönlü Varyans Analizi” yapılarak değerlendirildi (α=0.5). Çoklu değerlendirmeler “Duncan Çoklu Varyans Analizi” ile yapıldı. Örnek gruplarının tüm sonuçları gruplar arasındaki belirgin farkları gösterecek “Mann-Whitney-U Testi” (p<0.005) ile değerlendirildi. Ki-Kare testi ile gruplar arasındaki farklar belirlendi. Sonuç olarak; Cojet sistemi ile pürüzlendirilmiş Cercon örneklerin Multilink Automix ve Panavia F 2.0 simantasyonunda Panavia F 2.0 simanının kopma kuvveti ortalaması Multilink 2 Automix simanından istatistiksel olarak anlamlı derecede yüksek bulunmuştur (p=0,035). Anahtar Sözcükler: Zirkonzahn, Cercon, Zirkonyum alt yapılı sistemler, rezin siman, yüzey pürüzlendirme 2 2. SUMMARY- EMEK AKKUŞ Effect of the two surface treatment methods as the shear bond strength of the two zirconia systems The aim of this study was to compare the effects of airborne-particle abrasion and tribochemical silica coating surface treatment methods on the bond strength of zirconium-oxide ceramic to a resin luting agent. Fourty standardized (10×5×2.5 mm) prefabricated Cercon (DeguDent, Germany) and ZirkonZahn (Zirkonzahn, Italy) specimens were divided into 4 groups. Each groups were treated with 110 μm Al2O3 airborne particle abrasion and tribochemical silica coating (Cojet, 3M ESPE) surface treatment methods. Each subgroups were luted with two different luting agents (n=10): Panavia F 2.0 (Kuraray, Japan) and Multilink Automix (Ivoclar Vivadent, Liechstein). Eighty sound human mandibular molars were embedded in acrylic resin. A horizontal dentin bonding surface was prepared on the occlusal surface of each tooth with a high speed diamond disc. All of the specimens were cemented on the prepared dentin surface according to the manufacturer’s directions with related luting agents. The specimens were immersed in distilled water (37°C) for 30 days and were loaded in a universal test machine with a crosshead speed of 1 mm/min. Shear bond strength at failure was measured and recorded in N. Debonded specimen surfaces were examined using a stereomicroscope and a scanning electron microscope. The data were evaluated by Mann-Whitney-U test (p<0.005). Chi-square test was used to compare the groups. Fractured surface of each specimen was inspected with a stereomicroscope for detection failure modes. Surface treatment affected the bond strength of Panavia F and Multilink Automix. Shear bond strength of Cercon samples treated with Cojet System and luted with Panavia 2.0 (242, 77 ± 53, 17 N (p=0,035)) were significantly higher than the other specimens. No statistical difference was found between the other subgroups. Keywords: CAD/CAM, Cercon, Zirkonzahn, resin cement, surface treatment