Sertleşme süresi farklı hızlandırıcılar ile kısaltılan mineral trioksit agregatın daimi diş pulpa kaynaklı kök hücreler üzerindeki sitotoksisitesinin ve rejeneratif kapasitesinin incelenmesi


Tezin Türü: Doktora

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Marmara Üniversitesi, Diş Hekimliği Fakültesi, Diş Hekimliği Klinik Bilimleri Bölümü, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2015

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: PINAR KULAN

Danışman: BETÜL KARGÜL

Özet:

Sertleşme Süresi Farklı Hızlandırıcılar ile Kısaltılan Mineral Trioksit Agregatın Daimi Diş Pulpa Kaynaklı Kök Hücreler Üzerindeki Sitotoksisitesinin ve Rejeneratif Kapasitesinin İncelenmesi Amaç: Farklı hızlandırıcılar (%10 kalsiyum klorid (CaCl2), %5 CaCl2, K-Y Jelly, disodyum hidrojen fosfat (Na2HPO4)) ile sertleşme süresi kısaltılan Beyaz ProRoot MTA’nın (Dentsply Tulsa Dental, Johnson City, TN) daimi diş pulpa kök hücreler üzerindeki sitotoksik ve osteo/odontojenik farklılaşma kapasitelerinin karşılaştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: Sertleşme süresi Vicat iğnesi ile ölçülen MTA’nın sitotoksisitesi 1. 3. ve 7. günlerde MTS testi ile incelenmiştir. Rejeneratif kapasitesinin incelenmesi amacıyla Gerçek Zamanlı Polimeraz Zincir Reaksiyonu (GZ-PZR) ile Kollajen Tip 1 ve Dentin Sialofosfoprotein (DSPP), Alkalen Fosfataz (ALP) analizi, Von Kossa görüntülemesi yapılmıştır. SPSS 18.0 programı kullanılarak Mann–Whitney ve Kruskal Wallis testi ile istatistiksel olarak değerlendirilmiştir. Bulgular: %10 CaCl2 ile hazırlanan MTA en kısa sertleşme süresi göstermiştir (p<0.05). %10 CaCl2, %5 CaCl2, Na2HPO4 ve distile su ile hazırlanan MTA örneklerinde hücre sayısı artış göstermiştir (p<0.05). MTS sonuçlarına göre en az hücre, K-Y Jelly ile hazırlanan MTA da görülmüştür(p<0.05). GZ-PZR ve ALP aktivitesi ile belirlenen farklılaşma kapasitesi, %5 CaCl2 ve Na2HPO4 ile hazırlanan MTA distile su ile hazırlanan MTA’ya göre daha üstün bulunmuştur (p<0.05). Sonuçlar: Farklı hızlandırıcılar ile sertleşme süresi kısaltılan MTA’nın biyouyumluluğunun ve osteo/odontojenik farklılaşma kapasitesinin incelendiği bu ilk çalışmada %5 CaCl2 ve Na2HPO4’in alternatif olabileceği gösterilmiştir. Uzun takip süreli klinik çalışmalarla da bu sonuçlar desteklenmelidir. Anahtar Kelimeler: MTA, hızlandırıcı, sertleşme süresi, biyouyumluluk, odontojenik farklılaşma The Evaluation of Biocompability and Odontogenic Differentiation of Accelerated Mineral Trioxide Aggregate on Stem Cells from Human Dental Pulp SUMMARY Aim: To compare the effect of white ProRoot MTA (Dentsply Tulsa Dental, Johnson City, TN), setting time of which has been reduced by adding certain types of accelerants including 10% calcium chloride (CaCl2), 5% CaCl2, K-Y Jelly, disodium hydrogen phosphate (Na2HPO4), on human dental pulp stem cells in terms of cytotoxicity and odontogenic differentiation. Material-methods: Setting time of MTA samples has been determined with a Vicat apparatus. On the 1st, 3rd and 7th day, the cytotoxicity of MTA samples was analyzed with MTS assay. To compare the regenerative effect of MTA samples Type I Collagen and Dentin sialophosphoprotein (DSPP) analysis with RealTime-PCR, Von Kossa and Alkaline phosphatase (ALP) tests were performed. The results were statistically evaluated by SPSS 18.0 using Mann–Whitney test and Kruskal Wallis test. Results: MTA mixed with 10% CaCl2 showed the lowest setting time (p<0.05). According to MTS results, MTA mixed with K-Y Jelly demonstrated the lowest cell viability (p<0.05). The cell viability of MTA mixed with distilled water, 5% CaCl2, 10% CaCl2 and Na2HPO4 increased significantly through time (p<0.05). According to RealTime-PCR results and ALP activity, MTA mixed with 5% CaCl2 and Na2HPO4 was superior to that of pure MTA (p<0.05). Conclusions: This study investigates the biocompatibility and odontogenic differentiation capability of MTA which is accelerated using different types of acceleartors. %5 CaCl2 ve Na2HPO4 are considered to be alternatives to those accelerators used in MTA. However, long-term follow-up clinical studies are also required for clinical use. Key Words: MTA, accelerator, setting time, biocompability, odontogenic differentiation