Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Yüksek Lisans
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Marmara Üniversitesi, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2019
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: Rumeysa Nurdan Akyüz
Danışman: NİHAL ŞAHİN UTKU
Özet:İber yarımadasında sekiz asır süren Müslüman hakimiyetinin ilk üç asrı, Müslümanların bölgeyi fethedip burada önemli bir güç olmalarına tanıklık etmiştir. Bu zaman zarfında başarılı hükümdarların iş başına gelmesiyle Endülüs, parlak bir dönem yaşamıştır. Ancak XI. yüzyıl itibariyle zuhur eden siyasi parçalanma sonucu kuzeydeki Hristiyan krallıkların etkisiyle Müslümanlar Endülüs topraklarını tedricen kaybetmeye başlamışlardır. Bu süreçte bazen Kuzeybatı Afrika’daki Müslüman devletlerin (Muvahhidler, Murâbıtlar, Abdülvâdîler, Merînîler, Hafsîler) yardımlarıyla Hristiyan istilaları kısmen yavaşlatılmışsa da netice değişmemiştir. 1238 yılında İber yarımadasının güneyinde, Gırnata’da kurulan, Endülüs medeniyetinin son temsilcileri olan Nasrîler (Benî Ahmer Devleti), kimi zaman Kuzeybatı Afrika’daki dindaşlarıyla kimi zaman da İber yarımadasında bulunan komşu Hristiyan krallıklarla sürekli etkileşim halinde bulunmuşlardır. Nasrîlerin kurucusu İbnü’l-Ahmer’den itibaren çalışmamızın konusunu teşkil eden V. Muhammed el-Ganî-Billâh dönemleri arasında başarılı hükümdarların tahta geçmesiyle komşu devletlere karşı başarılı politikalar izlenmiş ve 1391 yılına kadar devlet istikrarlı bir şekilde varlığını sürdürmüştür. Bundan sonraki süreçte başa geçen hükümdarların liyakatsiz oluşu, devleti iyi yönetememesi gibi nedenlerle Nasrî Devleti, 1492 yılında Kastilya kraliçesi Elizabeth ile Aragon kralı Ferdinand’ın evlilikleriyle oluşan Hristiyan ittifakına karşı direnç gösterememiş ve Nasrîlerle birlikte bu coğrafyada siyasi olarak Müslüman varlığı son bulmuştur. -------------------- In the first three centuries of Muslim rule in the Iberian peninsula which remained as such for eight centuries, Muslims conquered a major portion of the Iberian peninsula and consolidated their power. During this time, al-Andalus had a bright period thanks to the success of the rulers. However, as a result of the political disintegration which had started in XI. century, gradually Muslims gradually started to lose the Andalusian lands to the Christian kingdoms in the North. Despite the fact that Christian invasions were sometimes slowed down owing to the help of Muslim states in North Africa (Almohades, Murabites, Abdulvadis, Merinids, Hafsids), Muslims eventually lost their foothold in this region. In 1238 the Nasris (Beni Ahmer State) were established in Girnata in the south of the Iberian peninsula as the last kingdom of the Andalusian civilization. During their rule, they continuously interacted with both their coreligionists living in Northwest Africa and neighbouring Christian kingdoms in the Iberian peninsula. The period covered between the first founder of Nasrids, Ibnu Al-Ahmer, and Muhammed V al-Ghani Billah, the subject of this thesis, is marked by successful rulers who adopted favorable policies towards their neighbouring states and as such, were able to maintain the state’s existence consistently until 1391. After this era, due to the inefficient rulers ascending the throne and mismanagement of the state, Nasrid State came under Christian rule in 1492 with the marriage of Queen Elizabeth of Castile and Ferdinand King of Aragon, and the political presence of Muslims in this region was eradicated. In this context, the thesis focuses on the political, military, and cultural properties of the period of Mohammad V al-Ghani Billah, which was the last brilliant era in the period of regression of the Andalusian civilization, and thus can be regarded as one of the main constituents in the historical process of Spain.