Senâî Mehmed Efendi'nin Abdurrahman Câmî'ye ait Şevâhidün'nübüvve isimli eserinin tercümesi


Tezin Türü: Yüksek Lisans

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2019

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: SEVGİ GÜNDOĞDU

Danışman: Ahmet Karataş

Özet:

16. yüzyılda yaşamış olan Senâî Mehmed Efendi’nin Şevâhidü’n-nübüvve Tercümesi, Abdurrahman Câmî’nin Hz. Peygamber’in mu‘cizeleri ile dört halife, on iki imam ve bazı sahabenin kerâmetlerine dair yazdığı eserinin tercümesidir. Senâî’nin yaptığı ilavelerle eser telif-tercüme hüviyeti kazanmıştır. Eserin tespit edebildiğimiz beş nüshasının tenkitli neşrini yaptığımız çalışmamız giriş, iki bölüm ve sonuçtan oluşmaktadır. Giriş bölümünde; mu‘cize kavramının tanımından ve çeşitlerinden bahsedilmiş, bu kavram etrafında oluşan edebî türlere kısaca değinilerek eserin kapsamına girdiği mu‘cizât-ı nebî ve delâilü’n-nübüvve türleri üzerinde durulmuştur. Birinci bölümde; Câmî ve Senâî’nin hayatı hakkında bilgi verilmiş, eserin muhtevası, dil ve üslûp özellikleri incelenmiş, kaynakları tespit edilerek, Câmî’nin eseri ile mukayesesi yapılmıştır. İkinci bölümde; eserin nüshaları tanıtılmış, metin tesisinde takip edilen usûl anlatılarak metnin tenkitli neşrine yer verilmiştir. Sonuç kısmında ise genel bir değerlendirme yapılmıştır. -------------------- Senâî Mehmed Efendi lived in the 16th century and translated Shawâhid alNubuwwa by ‘Abd al-Rahman Jâmî. The work contains chapters on the miracles and miraculous deeds performed by the Prophet Muhammad, the first four Caliphs (Abû Bakr, ‘Umar, ‘Uthmân and ‘Alî), the twelve Imams, and by some other Companions of the Prophet. In this thesis, I have presented a critical edition of the work based on five manuscripts known to me. The thesis consists of one introduction, two chapters and one conclusion. In the Introduction, I have concentrated on the concept of miracle (mu‘jiza), its definition and types, and literary genres, such as the miracles of the Prophet (mu‘jizât al-nabî) and signs of prophethood (dalâ’il al-nubuwwa) produced in Islamic scholarship in relation to this concept. In Chapter One, I have provided information about the lives of Jâmî and Senâî, analyzed the content, language and style of the translation of the Shawâhid alNubuwwa, indicated its primary sources, and compared it to the original work by Jâmî. In Chapter Two, I have introduced manuscripts of the work and explained the methodology that I have followed in my critical edition. In the Conclusion, I have presented my general remarks and discussions regarding the translation.