Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Tıpta Uzmanlık
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Marmara Üniversitesi, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2011
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: Hasan Demir
Danışman: ÖZGE ECMEL ONUR
Özet:Travmatik beyin hasarı (TBH) dünyada, 45 yaş altı bireylerde mortalite ve morbiditenin başlıca nedenlerinden biridir. Travmanın primer (mekanik) etkisinden daha ziyade, bu direkt etkinin başlattığı sekonder hasar mortalite ve morbiditeden sorumludur ve teröpatik müdahalelere de duyarlıdır. Biz bu çalışmamızda, darbe-ivme modeli ile diffüz hafif kafa travması oluşturulan sıçanlarda, Adrenomedulin uygulanması ile sekonder hasarda önemli olan enflamatuar parametrelerin düzeylerini inceledik. Bu çalışmada MÜ-DEHAMER’den temin edilen Wistar Albino tipi, ağırlıkları 280-350gr arasında değişen 48 adet, eşit sayıda erkek/dişi sıçanlar kullanıldı. Sıçanlar 3 gruba ayrıldı. 1. gruba (Sham opere), sadece skalp disseksiyonu yapıldı. 2. gruba (KKT- SF), kapalı kafa travması yapılıp serum fizyolojik 0.1 ml /kg intraperitoneal verildi. 3. gruba (KKT-AM), kapalı kafa travması yapılıp Adrenomedulin 12 mcg/kg intraperitoneal uygulandı. Modifiye kapalı hafif diffüz kafa travması, darbe- ivme modeli ile tanımlanan 300 gr ağırlık 1 metre yükseklikten bırakılarak oluşturuldu. Sıçanların travma sonrası 1., 6., 24. saatteki plazma örnekleri alınarak TNF-α, IL-1β ve IL-6 düzeylerine bakıldı. 24. saatte, dekapitasyon öncesi sıçanların nörolojik durumlarını değerlendirmek için, modifiye bederson nörolojik muayene skorlaması kullanıldı (0: en iyi, 20:en kötü). Dekapitasyon sonrası ise beyin doku örneklerinden MPO, GSH, MDA ölçümü yapıldı. Histolojik preparatlar hazırlanarak ışık mikroskobu ile nörodejenerasyon açısından histopatolojik inceleme yapıldı. Beyin doku MPO düzeyinde Adrenomedulin verilen grupta istatiksel açıdan anlamlı artış saptandı (p≤0,05). GSH ve MDA düzeylerinde anlamlı farklılık saptanmadı. Gruplar arasında TNF-α, IL-1β ve IL-6 düzeylerinde istatiksel açıdan anlamlı farklılık saptanmadı. İstatiksel açıdan anlamlı olmasa da, KKT-SF grubunda TNF-α’nın 24. saat düzeyinde 6. saate göre azalma olurken, KKT-AM grubunda artış saptandı (p>0.05). Beyin doku örneklerinin ışık mikroskobu incelemesinde, Adrenomedulin uygulanan grupta KKT-SF grubuna göre daha az nöronal hasar saptandı. Bederson nörolojik muayene skoru KKT-AM grubunda KKT-SF grubundan düşük saptandı. Bu fark istatistiksel açıdan anlamlı olarak değerlendi. (p≤0,05). AM tedavi grubunda enflamatuvar belirteçlerin yüksek saptanmasına rağmen, sıçanların nörolojik tablosunda iyileşme görülmesi ve histopatolojik dejeneratif değişikliklerin az olması, AM’nin nöroprotektif etkisinin sitokinlere bağlı enflamatuvar ve oksidatif faktörlerden daha ziyade, başka değişkenlere bağlı olabileceğini düşündürmektedir. ANAHTAR SÖZCÜKLER: Kapalı kafa travması, Adrenomedulin, İnflamasyon, SUMMARY In the world traumatic brain injury is one of the major causes of morbidity and mortality in people under the age of 45. Rather than the primary mechanical effect of the trauma, the effect initiated by this direct impact causes the secondary damage which is responsible for the mortality and morbidity. This secondary damage is also sensitive to therapeutic interventions. In this study we reviewed the effect of adrenomedullin on the important inflammatory parameters of secondary brain damage in the rats in which we made mild head injury by the impact-acceleration model. In our study we used Wistar Albino type 48 rats, which are supplied from MÜ-DEHAMER. Their weights are ranging between 280-350gr, female and male rats are equal in number. The rats were divided into 3 groups. Only scalp dissection was performed to the first group (Sham operated). A closed head injury was performed to the second group (KKT-SF) and then 0.1 ml/kg saline was injected intraperitoneally. A closed head injury was performed to the third group (KKT-AM) and then adrenomedullin 12 mcg/kg was injected intraperitoneally. Modified, diffuse, mild closed head injury was defined by impact-acceleration model and created by leaving a mass of 300gr from a height of 1 meter. Blood samples were obtained from the rats after the head injury, in the 1., 6. and 24. hours and examined for TNF-α, IL-1β and IL-6 levels. In the 24th hour, before dekapitation, we used modified bederson scoring of neurological examination to evaluate the neurological status of rats (0; the best, 20; the worst). After dekapitation we studied MPO, GSH and MDA levels from the brain tissue samples. Histological preparations were prepared and examined for neurodegeneration by the light microscope. In the adrenomedullin group, brain tissue MPO levels were increased and this increase was statistically significant (p≤0.05). But the change in GSH and MDA levels were not statistically signicantly. Group analyses for TNF-α, IL-1β and IL-6 levels were not statistically significant, too. Even though it is not statistically significant, TNF-α levels in the 24. hour were decreased when compared to the 6. hour TNF-α levels in the KKT-SF group, but increased in KKT-AM group (p>0.05). The examination of brain tissue samples under the light microscope showed that the neuronal damage was less in adrenomedullin group when compared to the KKT-SF group. Bederson neurological examination score was found less in KKT-AM group than in KKT-SF group. This was statistically significant (p≤0.05) . Despite the high detection of inflammatory markers in the adrenomedullin treatment group, neurological recovery seen in rats and the presence of reduced histopathological degenerative changes, shows that adrenomedullin’s neuroprotective effect may be due to other variables rather than the inflammatory cytokines and oxidative factors. KEYWORDS: Closed Head Trauma, Adrenomedullin, Inflammation