Tezin Türü: Yüksek Lisans
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Marmara Üniversitesi, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2017
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: Zakir Demir
Danışman: Abdulhamit Birışık
Özet:
Ülkemizde klasik ve modern dönem Tefsir ilminin
terimlerini ve bunların tanımlarını içeren kapsamlı müstakil bir çalışma bulunmamaktadır. Oysa İslâm te’lîf tarihine
bakıldığında bazısı genel nitelikli bazısı ise tek bir ‘ilmî saha ile sınırlı zengin
ta‘rîfât, hudûd ve mustalahât türü eserlerin olduğu görülür. Sözgelimi Seyyid
Şerif Cürcânî’nin et-Ta‘rîfât’ı genel nitelikli iken ‘Alî b. ‘İsâ
er-Rummânî’nin el-Hudûd fî’n-nahv adlı eseri tek bir bilim dalıyla
ilişkilidir. Bu çalışma, genel nitelikli ta‘rîfât, hudûd ve mustalahât
kitâbiyâtından olan Câbir b. Hayyan’ın Kitâbu’l-hudûd’unda, Muhammed
Hârizmî’nin Mefâtihu’l-‘ulûm’unda, İbn Fûrek’in el-Hudûd fî’l-usûl’unda,
Seyyid Şerif Cürcânî’nin et-Ta‘rîfât’ında, İbn Kemâl Paşa’nın et-Ta‘rîfât’ında,
‘Abdu’r-Rauf el-Münâvî’nin et-Tevkîf ‘ala mühimmâti’t-te‘ârîf’inde, Ebü’l-Bekâ
el-Kefevî’nin el-Külliyât’ında ve Tehânevî’nin, Keşşâfu
ıstılâhâti’l-fünûn’unda Tefsir ve Kur’ân ilimleri terimlerini tespit etmeyi
hedeflemektedir.
Çalışmada, İslâmî
ilimlerin terminolojisini oluşturan tek bir ilmi sahayla sınırlı ta‘rîfat,
hudûd ve mustalahât eserleri, ta‘rîf-had ve mustalaha dair kavramsal çerçevenin
izâhı, İslâmî ilimlerin ta‘rîf, had anlayışları, genel nitelikli ta‘rîfât,
hudûd ve mustalahât kitâbiyâtının ve klasikle modern dönemde Tefsir ilminin
terimlerine dair yapılan çalışmaların metotları, tanıtımları ve Kur’ân
çerçevesinde şer‘î anlamın özellikleri üzerinde durulmaktadır. Terim tasnîfine
dair bir teori ortaya konulmakta, Tefsir ilminin terimleri aslî, tâlî/fer‘î ve
diğer ilimlerle müşterek kullanılan aslî terimler olmak üzere üçlü bir tasnîfe
tabi tutulmaktadır. Tefsir ilminin aslî terimlerinden 10, tâli/fer‘î
terimlerinden 13 ve müşterek aslî terimlerinden 10 olmak üzere 33 terim, ilgili
eserlerin izâhlarına göre değerlendirilmektedir. Tefsir ilminin terimlerini
tespite dair metot olarak en kapsamlı ‘ulûmu’l-kur’ân kitâbiyâtından olan
Zerkeşî’nin el-Burhân’ı, Süyûtî’nin el-İtkân’ı ve İbn ‘Akîle’nin
ez-Ziyâde ve’l-ihsân’ı esas alınmaktadır. İlgili kitapların tüm verileri
mülahaza edildiğinde, ele alınan terimlerden bazısının tanımlama ve açıklamada
yeterli, çok azının ise yetersiz olduğu ve Kur’ân çerçevesinde terim anlamın
imkânı görülmektedir.