Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Doktora
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Marmara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2016
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: ERHAN TUĞCU
Danışman: Yasemin Özkan
Özet:Farklı Preparasyon Şekillerinin Porselen Laminaların Rengine Adaptasyonuna Ve Kırılma Dayanımına Etkisinin İncelenmesi Amaç: Bu çalışmanın amacı farklı preparasyon dizaynlarının lamina restorasyonların rengine, adaptasyonuna ve kırılma dayanımına etkisinin incelenmesidir. Gereç ve Yöntem: 75 adet çekilmiş maksiller santral diş 5 farklı preparasyon derinliği grubuna ayrıldı (P) (n:15): P1: 0,3 mm derinliğinde preparasyon, tamamen minede, P2: 0,5 mm derinliğinde preparasyon, mine-dentin kompleksinde, P3: 1 mm derinliğinde preparasyon, tamamen dentinde, P4: preparasyonsuz, yalnızca yüzey pürüzlendirmesi yapılmış ve P5: kontrol grubu olarak belirlenmiştir. Restorasyonlar IPS e.max (Ivoclar, Vivadent) kullanılarak hazırlanmıştır. Restorasyonlara iki farklı renkte deneme pastası uygulanarak (Variolink Veneer Try-in, Ivoclar, Vivadent), spektrofotometre (Vita Easyshade Spectrophotometer) ile renk ölçümleri yapılmış, daha sonra Syntac Classic Adhesive sistem ve Variolink Veneer resin simantasyon sistemi (Ivoclar, Vivadent) kullanılarak simante edilmiş ve tekrar renk ölçümü yapılmıştır. Restorasyonların marjinal adaptasyonları ışık mikroskopu ve ‘scanning electron’ mikroskop kullanılarak ölçülmüştür. Kırılma dayanımı için, restorasyonlar 900 açıyla, test edilen dişin lingual yüzeyinden kırılma noktasına kadar yüklenmiştir. İstatistiksel analiz Varyans Analizi ve Tukey’s Multiple Range Test kullanılarak yapılmıştır. Bulgular: Final renk değerlerinin, restorasyonların kalınlığına ve kullanılan siman rengine göre değiştiği görülmüştür. Marjinal adaptasyon değerlerinin karşılaştırılmasında gruplar arasında derinliğe bağlı olarak istatistiksel olarak anlamlı fark görülmemiştir (p<0.05). Kırılma dayanımının incelenmesinde ise, en yüksek kırılma dayanımı değeri P2 (322,86 N) grubunda, en düşük kırılma dayanımı ise P3 (219,21 N) grubunda ölçülmüştür. Sonuçlar: Lamina vener restorasyonlarda seramik kalınlığı arttıkça alttaki diş dokusunun ve rezin simanın rengini maskeleme kapasitesi artmaktadır. Marjinal aralık değerlerinin, preparasyon derinliği ile bir ilişkisi yoktur. Kırılma direnci 0,5 mm preparasyon derinliğinde, 0,3 mm, 1mm ve preparasyonsuz lamina vener restorasyonlara göre daha yüksektir. Anahtar kelimeler: lamina, vener, renk, adaptasyon, kırılma SUMMARY The Evaluation of Color Adaptation and Fracture Resistance of Laminate Veneers with Different Preparation Designs Erhan Tuğcu, Yasemin Kulak Özkan, Department of Prosthodontics Purpose: The aim of this study is to examine the marginal adaptation and the fracture load of ceramic veneers with different preparation depths and the evaluation of effects of trial pastes on colour before cementation. Materials and Methods: 75 extracted intact human maxillary central incisors are prepared in 5 different preparation dephts (P) (n: 15): P1: 0,3 mm depth of preparation, preparation is performed entirely in enamel. P2: 0.5 mm. depth of preparation, preparation is performed in enamel and dentin complex. P3: 1 mm. depth of preparation, preparation is performed entirely in dentin. P4: Prepless, only surface roughening is applied. P5: Unrestored, intact teeth as control. Ceramic veneers are fabricated with IPS Empress (Ivoclar, Vivadent). Following this process, the color of restorations is measured with the different colours trial pastes for each group (Variolink Veneer Try-in, Ivoclar Vivadent). Color measurements are performed with an intraoral spectrophotometer (Vita Easyshade Spectrophotometer) before and after preparation. The marginal adaptation of veneers are evaluated by light microscope and scanning electron microscope after cementation with Syntac Classic Adhesive system and Variolink Veneer (Ivoclar) resin cement. Finally, veneers are loaded until fracture at a 90º angle to the lingual surface of the test tooth. Statistical analyses are performed using Variance Analysis and the Tukey’s Multiple Range Test. Results: It is observed that the final color of the restoration is affected by the thickness of laminate and the trial paste. In marginal adaptaion measurement, there is not statistical difference between groups according to preparation depht (p<0.05). The highest fracture resistance is found in P2 group (322,86 N) and the lowest value is observed in P3 group (219,21 N). Conclusion: The increase in ceramic thickness of laminate veneer provides better masking ability of underlying tooth and resin cement. There is not a correlation between marginal adaptation and preparation depht. The fracture resistance is found higher in 0,5 mm preparation depht than 0,3 mm, 1 mm preparation dephts and prepless laminate veneers. Key words: laminate, veneer, color, adaptation, fracture