Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Yüksek Lisans
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Marmara Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Siyaset Bilimi ve Uluslararası İlişkiler Anabilim Dalı, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2019
Tezin Dili: İngilizce
Öğrenci: BETÜL YURTSEVER
Danışman: Suna Gülfer Ihlamur Öner
Özet:En geniş tabiriyle diaspora kelimesi bir ulusun yurtdışında yaşayan vatandaşlarını tanımlar. Kavram bir zamanlar Yahudi diasporası gibi belli gruplar ile ilişkilendirilerek kullanılsa da, günümüzde diaspora kavramının kullanımı genişlenmiş ve yaygınlaşmıştır. Bu doğrultuda, kendi diasporalarına sahip olmak fikri devletlere de cazip gelmeye başlamış ve devletler yurtdışında yaşayan vatandaşlarına ulaşmak için diaspora kurumları kurmuş ve politikalar üretmeye başlamışlardır. Diaspora politikalarıyla devletler, diaspora üyelerinin yaşadıkları ülkedeki statülerini yükseltmek amacıyla onların entegrasyonunu destekleyebilir; diaspora üyelerinin haklarını hem anavatanda hem de ev sahibi ülkede koruyabilir; diasporanın sağlayacağı kaynaklardan faydalanmak için mekanizmalar geliştirebilir; diasporaların anavatanlarıyla olan aidiyetlerini ve bağlarını üretebilir, güçlendirebilir ve koruyabilir. Türkiye de diaspora kurumları kuran ve diaspora politikası geliştiren ülkelerden biridir. Türkiye, 2000’lerden sonra yurtdışında yaşayan vatandaşlarıyla olan ilişkilerini yeniden tanımlama yoluna gitmiş ve onlarla daha yakın ilişkiler kurmaya çalışmıştır. Bu tezin amacı; Türkiye’nin diaspora politikasını diaspora, ulus-aşırılık ve uzaktan milliyetçilik kavramları ve de devletlerin geliştirdiği diaspora angajman politikaları çerçevesinde incelemektir. Bu doğrultuda, Türkiye’nin neden diaspora politikası geliştirdiği, Türkiye’nin diaspora politikasının ne gibi özellikler taşıdığı ve hangi kurumların geliştirildiği, Türkiye’nin diaspora politikasının diaspora üyeleri arasında uzaktan milliyetçiliğin artmasına sebep olup olmadığı araştırılmaktadır. -------------------- In its widest sense, diaspora is a term which is used to define a nation’s population living abroad. While the term was used to refer only to the specific groups such as Jewish diaspora, today the concept has been extended, deepened and dispersed. In this light, states are also attracted by the idea of having their own diasporas and they established specific institutions and formulated policies to reach their populations abroad. With diaspora engagement policies, homelands can contribute to the integration of diaspora members into the host societies with the aim of improving their statuses; protect their rights in both the homelands and host-countries; develop mechanism to tap the diapora resources; build, strengthen and protect diaspora members’ national belongings and national ties with the homeland. Turkey is also one of the countries that have established diaspora institutions and that formulate diaspora policies. After the 2000s, it has reformulated its relations with its citizens abroad and tried to develop closer relations with them. This thesis aims to examine Turkey’s new diaspora policy within the framework of the concepts of diaspora, trans-nationalism and long-distance nationalism and the diaspora engagement policies that states develop. In this light, it is asked why Turkey has developed new policies; what are the institutions and characteristics of Turkey’s new diaspora policy; does Turkey’s diaspora policy lead to rise of long-distance nationalism among diaspora members.