İşyerinde psikolojik taciz veya dünya literatüründeki bilinen adıyla mobbing, işyerinde bireylere, üstleri, eşit düzeydeki çalışanları veya astları tarafından sindirmek, mutlak itaate zorlamak, yıldırmak veya bezdirmek amacıyla sistemli ve bilinçli bir şekilde belirli bir süre uygulanan sıklıkla duygusal saldırı niteliğinde olan ancak nadiren şiddet içeren her tür kötü muamele, tehdit, aşağılama gibi davranışları ifade etmekte olup, gerek işyerlerinin verimliliği, gerek mağdurların kişilikleri üzerinde yarattığı tahribatın yüksekliği sebebiyle, iş ve psikoloji çevreleri kadar hukuk çevrelerince de dikkate alınması gereken önemli bir taciz türüdür. Nitekim tüm dünyada olduğu gibi Türkiye’de de son yıllarda işyerinde psikolojik taciz konusu popüler hale gelmiş, konu Türk hukuk doktrinde de tartışılmaya ve hatta yargı kararlarına konu olmaya başlamıştır. Bu gelişmeler doğrultusunda hukuk çevrelerinde oluşmaya başlayan “mobbing bilinci” nin önemli bir yansıması, 01.07.2012 tarihinde yürürlüğe girecek olan TBK’da kendini göstermekte olup, TBK md. 417 hükmü psikolojik taciz kavramını tanıyan ilk yasal düzenleme olarak karşımıza çıkmaktadır. 

Ülkemizde işyerinde psikolojik taciz kavramını tanımlayan yasal bir düzenlemenin mevcut olmayışı, pozitif hukukumuzdaki mevcut düzenlemeler içinde mobbing türü davranışlar ile paralellik kurulabilen hükümlere başvurulmasını gerekli kılmaktadır. Bunların önemli bir kısmı TMK, BK-(TBK) ve İK’da yer almaktadır. Bu Kanunların yanı sıra mobbing mağduru Anayasa ve TCK çerçevesinde de hukuki koruma talep edebileceği gibi, Deniz İK, Basın İK,  5510 sayılı Kanun,  İş Sağlığı ve Güvenliği Hizmetleri Yönetmeliği ve ilgili diğer yönetmelik hükümlerine de başvurulabilmektedir.