2547 Sayılı Yükseköğretim Kanunu'nun 35'inci maddesi uyarınca, araştırma görevlisi kadroları, yüksek lisans veya doktora çalışması yapmak üzere bir başka üniversiteye tahsis edilebilmektedir. Gelişmekte olan üniversiteler bu sayede, ihtiyaç duydukları öğretim elemanlarını yetiştirebilmektedirler. Araştırma görevlileri, bu kadro tahsisi yapılmadan önce, taahhütname ve kefalet senedi imzalamaktadırlar. Bu senetler, araştırma görevlilerinin görevlendirilmesinin sonucu olan mecburi hizmet yükümlülüğünü güvence altına almayı amaçlamaktadır. Bu amaç doğrultusunda taahhütnamelerde, ağır denilebilecek şartlara yer verilmektedir. Bu taahhütnamelere aykırılık halinde ise, araştırma görevlileri taahhütnamede yer alan ağır yükümlülüklerle karşı karşıya kalmaktadır. İşte bu çalışmada, araştırma görevlilerinin kadrolarının tahsis edilebilmesinin ön koşulu olan taahhütnamelerin hukuki niteliği üzerinde durulacak; bu doğrultuda, taahhütname alınmasının geçerliliği, taahhütnamelerden kaynaklanan uyuşmazlıkların ortaya çıkma ihtimalleri ve uyuşmazlıkların çözümünde görevli yargı yeri üzerinde durulmuştur.
Pursuant to article 35 of the Law on Higher Education (No. 2547) research assistants can be transferred to a better developed university for post-graduate education. In this regard, emerging universities are able to develop the academic staff they are in need of. Prior to such transfer, research assistants sign an undertaking and surety. These instruments aim to provide an assurance of the research assistant's obligation of mandatory service applied as a result of their being appointed. In line with this purpose, the undertaking includes conditions that could be deemed harsh, and in the event of breach the research assistant faces the heavy liabilities regulated. This study focuses on the legal nature of the undertaking which is a prerequisite of transferring research assistants to another university; in this respect, the legitimacy of requesting an undertaking, the probability of disputes arising from the undertaking and the competent jurisdiction for the settlement of disputes was examined.
