Akademik Veri Yönetim Sistemi
Gümüşhane University Journal of Health Sciences, cilt.5, ss.60-69, 2016 (Hakemli Dergi)
Yaşlı nüfusun artması, yaşam süresinin uzaması ve sosyo-demografik yapıdaki değişiklikler yaşlı bireylerin yaşam alanlarını, yalnızlık ve yaşam doyumlarını etkilemiştir. Bu tanımlayıcı araştırma kırsal ve kentsel alanda yaşayan 65 yaş ve üzeri bireylerin yalnızlık algısı, yaşam doyumu ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla yapıldı. Araştırma grubunu 210 yaşlı birey oluşturdu (Bartın ili merkezine bağlı beş köyde yaşayan 70 yaşlı birey, Kocaeli ilinde bir Aile Sağlığı Merkezine başvuran 140 yaşlı birey). Veriler Sosyo-demografik Özellikleri Tanılama Formu, Yaşam Doyum Ölçeği, UCLA Yalnızlık Ölçeği, Standardize Mini Mental Test kullanılarak toplandı. Verilerin istatistiksel analizi T testi, Mann-Whitney U, Kruskall-wallis testi ile yapıldı. Araştırmaya katılan yaşlıların %33,3’ü kırda, %67,7’si kentte yaşamaktadır. Kırda yaşayanların %57,1’i kadın, %42,9’u erkektir ve %44,3’ü 70-74 yaş arasındadır. Kentte yaşayan yaşlıların ise %40’ı kadın, %60’ı erkektir ve %40’ı 65-69 yaş grubundadır. Kırda yaşayan bireylerin Yaşam Doyumu Ölçeği puan ortalaması (25,32±5,54) ile kentte yaşayanların puan ortalamaları (20,60±6,10) arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p<0,00). Kentte yaşayanların yalnızlık puan ortalaması (50,63±2,84) ile kırda yaşayanların yalnızlık puan ortalaması (49,70±3,49) arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p<0,05). Bireylerin kronik hastalık, yardımcı araç kullanımı, çocuk sayısı ile yaşam doyumları arasında istatistiksel olarak anlamlı fark saptandı (p<0,05). Kırda yaşayan bireylerin yaşam doyumu puanları kentte yaşayanlardan daha yüksek bulundu, kentte yaşayan bireylerin yalnızlık algısı kırda yaşayanlardan daha yüksek bulundu.