Türk hukukunda Hukuk Muhakemeleri Kanunu’ndaki (HMK) fer’i müdahale etkisine ilişkin düzenleme, tıpkı ihbara ilişkin düzenlemede (HMK m.61/1’de) olduğu gibi asıl taraf ile üçüncü kişi arasındaki hukuki ilişkinin niteliğine dair bir belirleme içermektedir. Buna göre fer’i müdahilin, tarafla rücu ilişkisinde, asıl davadaki kararın müdahale etkisine sahip olacağı ifade edilmiştir (HMK m.69/2 c.1). İşte bu makalede, Kanun’daki bu nitelendirmenin sınırlı bir sayım olup olmadığı incelenecektir. Bu doğrultuda müdahale etkisinin sonuç doğuracağı, dikkate alınacağı müteakip davaya konu hukuki ilişki ve taleplerin maddi hukuk bakımından niteliği genel çerçevede belirlenecek, ardından Kanun’daki rücu ilişkisi kavramı içinde yer almayan ve özellik arz eden bazı hukuki ilişkiler müdahale etkisi doğurmaya elverişli olup olmadıkları bakımından incelenecektir.
In Turkish law, the regulation on the effect of the side intervention includes an illustration regarding the nature of the legal relationship between the main party and the third party, as in the regulation on the third party notice (Article 61/1 of the Turkish Civil Procedure Code). Accordingly, it is stated that the judgment rendered in the first proceeding will have the effect of intervention in the recourse claim of the side intervenor with the main party (Article 69/2 of the Turkish Civil Procedure Code). In this article, we will examine whether this illustration in the Turkish Civil Procedure Code is a limited enumeration. Within this context, the nature of the legal relations and claims subject to the subsequent lawsuit in terms of substantive law will be determined in a general perspective, and then some legal relations that are not included in the concept of subrogation case in the Law and that are of a special nature will be examined in terms of whether they are eligible to have the effect of side intervention. Keywords: The Effect of Side Intervention, Recourse Relationship, Side Intervention, Third Party Notice.
