AMAÇ: Hemşirelik öğrencilerinin ruhsal belirtileri ile psikolojik yardım aramada yakın çevreleri tarafından damgalanmaya ilişkin tutumlarının belirlenmesidir. GEREÇ VE YÖNTEM: Tanımlayıcı ve kesitsel tipte planlanan araştırmanın evrenini bir üniversitenin hemşirelik bölümünde eğitimine devam eden öğrenciler oluşturmuştur. Çalışmaya katılmayı kabul eden 169 öğrenci örnekleme dahil edilmiştir. Veriler araştırmacılar tarafından hazırlanan sosyodemografik form, Kısa Semptom Envanteri ve Psikolojik Yardım Aramada Yakın Çevre Damgalaması Ölçeği aracılığıyla toplanmıştır. Araştırmanın yapılabilmesi için etik kurul ve kurum izinleri alınmıştır. Veriler IBM SPSS 25.0 paket program ile sayı, yüzdelik, t testi ve korelasyon analizleri ile değerlendirilmiştir. BULGULAR: Öğrencilerin %85.8’ i kadın, %47.9’u birinci sınıf, %30.8’i devlet yurdunda ikamet etmekte, yaş ort ortalaması ise 20.34±2.22’dir. Klinikte anksiyete düzeyi ise (min:0- max:10) 4.46±2.20’dir. Öğrencilerin %53.3’ü hemşireliği kendi isteği ile tercih etmiş, %76.3’ü hemşirelik öğrencisi olmaktan mutlu olduğu ifade etmiştir. Öğrencilerin Kısa Semptom Envanteri puan ortalaması 98.15±32.56; Psikolojik Yardım Aramada Yakın Çevre Damgalaması Ölçeği puan ortalaması ise 37.35±16.17 olarak bulunmuştur. Psikolojik sorunlara ilişkin ruhsal belirti puan ortalamaları ile psikolojik yardım aramada yakın çevresi tarafından damgalama algısı puan ortalamaları arasında pozitif yönde, orta düzeyde anlamlı ilişki saptanmıştır (p=0.001). SONUÇ: Hemşirelik bölümünde okuyan öğrencilerin ruhsal belirtilerinin orta düzeyde ve psikolojik yardım aramada yakın çevreleri tarafından damgalanma algılarının düşük düzeyde olduğu görülmektedir. Ruhsal belirtiler arttıkça yakın çevre tarafından damgalanma algısı da artmaktadır. Hemşirelik öğrencilerini psikolojik olarak olumsuz etkileyebilecek eğitim süreçlerinden kaynaklanan faktörlerin değerlendirilmesi, ruhsal belirtileri olan öğrencilerin uygun şekilde takip edilmesi, bir sağlığı geliştirme uygulaması olarak toplum ruh sağlığını güçlendirme çalışmalarının eğitim müfredatına dahil edilmesi önerilmektedir.
OBJECTIVE: To determine the mental symptoms of nursing students and their attitudes towards stigmatization by their close circle when seeking psychological help. MATERIAL AND METHODS: The population of the research, which was planned as descriptive and cross-sectional, consisted of students continuing their education in the nursing department of a university. 169 students who agreed to participate in the study were included in the sample. Data were collected through the sociodemographic form prepared by the researchers, the Brief Symptom Inventory, and the Close Environment Stigma Scale in Seeking Psychological Help. Ethics committee and institutional permissions were obtained to conduct the research. The data was evaluated by number, percentage, t test and correlation analysis using IBM SPSS 25.0 package program. RESULTS: 85.8% of the students were female, 47.9% were first grade, 30.8% live in a state dormitory, and the average age is 20.34±2.22. The anxiety level in the clinic was (min: 0- max: 10) 4.46±2.20. 53.3% of the students chose nursing voluntarily and 76.3% stated that they were happy to be a nursing student The students' average Brief Symptom Inventory was 98.15±32.56; the mean score of the Close Environment Stigma Scale in Seeking Psychological Help was 37.35±16.17. A positive, moderately significant relationship was found between the average score of mental symptoms related to psychological problems and the mean score of perception of stigmatization by close circle when seeking psychological help (p=0.001). CONCLUSIONS: It is observed that the mental symptoms of nursing student are at moderate level and that their perception of being stigmatized by their close circle when seeking psychological help is low. As mental symptoms increase, so does the perception of being stigmatized by the close circle. It is recommended to evaluate the factors arising from the educational process that may negatively affect nursing students psychologically, to follow up students with mental symptoms appropriately, and to include community mental health strenghtening activities in the education curriculum as a health promotion practice.
