Ketebe Yayınları, İstanbul, 2021
Hat san’atıyla meşgul olan her araştırmacının önemli başvuru
kaynaklarından biri olan Son Hattatlar isimli bu eserin 1955 ve 1970
baskılarının tükenmiş olması hasebiyle, yeniden neşre hazırlanması ihtiyacı belirdi.
Bu sebeple, son iki asrın önemli sayıdaki hattatlarının terceme-i hallerinin
bulunduğu bu kitabı neşre hazırlamak için bir yol haritası çıkartıldı. Buna
göre, ilk safhada eserin 1955 baskısı taranıp word ortamına aktarıldı. Taramanın
sağlıklı yapılıp yapılmadığını kontrol etmek ve meydana gelebilecek kelime hatâlarını
giderilebilmek için mukābele usûlüyle eser baştan sona okundu ve gerekli yerler
tashih edildi. İkinci merhalede ise, eser yeniden gözden geçirildi ve aşağıda
zikredilen hususlar yerine getirildi:
1.
Kitaptaki
hattatlar hakkında eksik veya yanlış olarak yer alan bilgiler, âzamî ölçüde gözden
geçirildi ve dipnotunda belirtildi. Hazırlayanın dipnotu ile yazarın kendi
dipnotlarının birbirine karışmaması için hazırlayanın dipnotları renklendirildi
ve bunun sonuna [h. n.] yazıldı.
2.
İbnülemin
tarafından Son Hattatlar’a konulan hat eserleri ve örnek yazılar,
kütüphâne ve husûsî koleksiyonlara müracaat edilerek temin edilmeğe çalışıldı. Eseri
temin edilemeyenlerin siyah-beyaz taraması yeni baskıda küçük eb’ad olarak yer
aldı. Bununla birlikte, İbnülemin’in bulamadığı için kitabına koyamadığı hat
eserlerinin, yeni baskıda temin edilip kitapta yer almasına gayret edildi.
3.
Eserdeki
imlâ veya baskı hatâları doğrudan düzeltildi ve bu husus ayrıca belirtilmedi.
4.
Eski
ifadelerin günümüzde yanlışsız bir şekilde okunması ve barındırdığı mânâyı
muhafaza etmesi için Osmanlı Türkçesine ekseriyetle bağlı kalındı. Ayrıca a, u,
i gibi harflere, ince sesler için şapka; kalın sesler için de düz çizgi konulmasına
îtina gösterildi.
5.
Eserde
yer alan tarih hatâları dipnotta düzeltildi; fakat çoğu kereler yanlış olarak
yazılan hicrî tarihlerin miladî karşılıkları -ayrıca açıklamaya gerek
duyulmadan- Hîcrî Tarihleri Milâdî Tarihe
Çevirme Kılavuzu’ndan te’yîd edilerek doğrudan tashih yoluna gidildi.
6.
Eserdeki
“kalın sülüs”, “kalın ta’lîk” gibi ifadeler “celî sülüs”, “celî ta’lîk” olarak
doğrudan değiştirildi.
7.
Sadece
“celî” olarak yer alan tâbirden “celî sülüs” kavramının kastedilişine, 3
numaralı dipnotunda dikkat çekildiğinden eserin diğer kısımlarında ayrıca belirtilmedi.
8.
Kitabın aslında << >> işaretleri arasına yazılan kitap
isimleri italik harflerle dizildi ve bu işaretler kaldırıldı.
9.
Metin
içerisinde Arap harfleri ile yazılmış kurum ve kitap isimleri Latin harfleri
ile dizildi. Aynı şekilde hattatların mezar taşlarından yapılan iktibaslarda da
Arap harfleri ile yazılmış duâ cümlecikleri ve diğer ibareler Latin harflerine dönüştürüldü.
Buna mukābil Arapça harflerle dizilen şiirler veya hattatların levha metinleri,
olduğu gibi bırakıldı.
10.
Osmanlı
döneminde kullanılan bazı kelimeler, günümüzdeki kullanıma uygun şekliyle
yazıldı. Mesela: kāim makam değil kaymakam; nevbet değil nöbet
gibi.
11.
Kitabın
aslında yazılan Arapça ve Farsça tamlamalar günümüzde birçok kişinin yanlış okuyup
mânâ çıkarmasına sebep olacağından terkiblerde (-) işareti kullanıldı (örnek:
temîn‑i maîşet, ehl‑i İslam, Dâru’t-tıbâati’l-âmire, Medresetü’l‑Hattâtîn
vb.). Ayrıca bugünkü Türkçede kullanılmayan Farsça birleşik kelimeler (-)
işareti ile birleştirildi (örnek: dil-nişîn, ulviyet‑nümâ, ser-bâz vb.). Diğer
kelimeler ise birleşik olarak yazıldı (örnek: kıymetşinas, Nuruosmaniye vb.).
12.
Metnin
aslında yer alan köşeli parantez işaretleri “[ ]” parantez işareti “( )” ile değiştirildi. Metne dahil olmayan ilâveler
köşeli parantez “[ ]” ile gösterildi.
13.
Kitabın
aslında tarihlerin sonuna getirilen hicrî (H.) ve rumî (R.) kısaltmalar, bunların
başına alındı. Örnek: [1289 H.] yerine (H. 1289).
14.
Metinde
yer alan kıt’a ve beyitler tırnak işaretlerinden arındırılıp italik olarak
yazıldı.
15.
Sultan
adlarının başında birinci, ikinci,
üçüncü, dördüncü şeklinde yazılan ibareler
I., II., III., ve IV. şeklinde değiştirildi.
16.
Yabancı
kişilerin adlarının aslî yazılışları köşeli parantez içerisinde “[ ]” yazıldı:
Jan Pol Lorens [Jean-Paul Laurens] vb.
Bütün bu işlemler tamamlandıktan sonra, bu eserin yeniden yayına
hazırlanmasında hem eserlerinden hem de engin bilgi ve tecrübelerinden istifade
ettiğim M. Uğur Derman hocamla metnin tamamını mukābele usulüyle tekrar gözden geçirdik.
Bu esnada hocamızın gerekli gördüğü tashihlerin yanı sıra, eserin başında yer
alan “İbnülemin Mahmud Kemal İnal ve Son Hattatlar” isimli makālede
dikkat çekilen düzeltmelere, metnin içinde de yeniden yer verildi.
Son Hattatlar kitabının bu yeni baskısı, imkân nisbetinde en güzel şekilde hazırlanmağa çalışıldı. Bundan dolayı, başta gelenekli san’atlarımızın yeniden hayat bulması için ömrünü bu uğurda adayan Uğur Derman hocama, metindeki Farsça ibarelerin tercümesini lutf eden Prof. Dr. Necdet Tosun hocama ve eserin redaksiyonunu yapan Dr. Abdullah Uğur’a teşekkürü borç bilirim.