Akademik Veri Yönetim Sistemi
USVES 1 2020, İstanbul, Türkiye, 22 - 23 Şubat 2020, ss.164-182
“Çalışma gücünde ve arzusunda olan ve cari ücretten çalışmaya razı olup da iş bulamayan iş
gücünün varlığı” olarak tanımlanabilen işsizlik; iş bulamayan nüfusun toplam iş gücüne oranıdır.
Türkiye’deki işsizlik oranları önceki yıllara göre artış göstererek 2018 yılı Mart ayında 15-64 yaş
aralığında % 13,2 değerine ulaşmıştır. Genç nüfus olarak isimlendirilen 15-24 yaş aralığında ise
işsizlik oranı % 22,7’dir (TÜİK). Türkiye bu değerler ile Ekonomik İşbirliği ve Kalkınma
Örgütü’ne (OECD) üye ülkeler arasında aktif nüfus içerisinde işsizlik oranı sıralamasında 4.
sırada yer almıştır (Euronews). Türkiye’de yüksek rakamlarda gözlemlenen genç işsizliğe
bakıldığında, bu oranın %30,6’sını yükseköğretim mezunu olan bireyler oluşturmaktadır (TÜİK).
İşsizlik konulu literatür incelendiğinde, bu kavramın diğer makroekonomik göstergeler ile
ilişkisinin irdelendiği çeşitli çalışmalara rastlanmıştır. Örnek olarak ekonomik büyüme, eğitim,
doğurganlık, yoksulluk, küreselleşme, suç, göç verilebilir. Bazı çalışmalarda da seçili
makroekonomik göstergeler arasındaki ilişki çeşitli ülke grupları için analiz edilmiştir. Bu
çalışmalarda çoğunlukla zaman serisi ekonometrisi metotları kullanılmıştır. Bunların yanı sıra
gençler arasında yaygınlaşan işsizlik konusu da çeşitli açılardan ele alınarak araştırılmıştır.