Belki şehre bir filim gelir, mevsim sonbahara döner, umuduyla uyandım sabah. Canım yataktan çıkmak isytemiyordu oysa. Ama zorladım kendimi. Yere yakın tuttuğum yataktan aşağı attım bacaklarımı, başım yastıkta kaldı. Uyumayı sevmiyorum diyorum ya gerçekten sevmiyorum. Ama bu kadar erken kalkmakta istemiyorum. Dışarısı karanlık, saat altıyı on geçiyor. Delice şeyler geçiyor aklımdan. Çerkes tavuğu mu yapsam, yanına barbunya. Evde malzeme yok. Açık bakkalda bulamazsın. Yahu kaçıncı yüzyıla geldik hala gündüz hayvanı gibi dolanıyoruz ortalıkta. Oysa şu an bazı kıtalarda insanlar akşam yemeğinde, bazılarında öğle tatilindeler. Insan dediğin üç vardiya sekiz saat çalışmalı. hepimizin aynı anda yatıp ve aynı anda kalkıp sokaklara dökülmesine gerek yok. Kapitalistler bu işi bilmiyorlar işte. Ben mi öğreteceğim onlara azami nasıl kar edeceklerini. Fabrikalar, rafineriler, reaktörler, bankacılık sistemleri yirmidört saat hizmet veriyor. Ama sergiler sabah onbirde açılıp akşam yedide kapanacak.