Akademik Veri Yönetim Sistemi
XI. Ulusal Tıp Eğitimi Çevrimiçi Kongresi, İstanbul, Türkiye, 12 - 14 Ekim 2020, ss.24-25
Giriş: Ülkemizde yaygın kullanılan öğretim yöntemi klasik amfi dersleridir. Ancak, eğitimin etkinliğinin artırılması amacıyla farklı yöntemlerin kullanılmasının öğrenme süreçlerindeki etkinliği artırdığı bilinmektedir. Ekiple Birlikte Öğrenme (EÖ) büyük sınıfta Klasik Eğitim (KE) sisteminden farklı bir yaklaşımla, öğrenci merkezli ve öğrencinin bağımsız öğrenme sürecini geliştiren bu yöntemlerden biridir. COVID-19 Salgını sırasında ağırlıkla uygulanmaya başlanan Uzaktan Eğitim (UE) ise yükseköğretimde diğer öğrenme yöntemlerine göre daha az kullanılmaktadır. Amaç ve Yöntem: Çalışmada Marmara Üniversitesi Sağlık Bilimleri Fakültesi Fizyoterapi ve Rehabilitasyon Bölümü 1. sınıfında COVİD-19 Salgını öncesinde KE (1. Merkezi Sinir Sistemi, 2. Periferik Sinir Sistemi) ve EÖ (1.Sinir Sisteminin İleri Seviyedeki Fonksiyonları, 2.Hipotalamus ve Otonom Sinir Sistemi) yöntemleri ile yürütülen ve salgın sırasında UE (1.Somatik Duyular ve Ağrı, 2.İskelet Kası) ile yürütülen toplam 6 fizyoloji dersinin öğrenci reaksiyonları ve refleksiyonları ile değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Bu amaçlarla EÖ derslerinden hemen sonra öğrenme deneyimlerine yönelik yazılı refleksiyonlar alınmış ve tüm dersler için dönem sonunda uzaktan erişimle veri toplanmıştır. Veriler niceliksel ve niteliksel olarak değerlendirilmiştir. Bulgular: Salgın döneminde gönderilen araştırma soru formuna katılım oranı %73,3 tür (kadın %78,8; erkek %22,2). Katılımcıların tamamında akıllı telefon bulunurken, %69,7’si internete rahatlıkla erişebildiğini belirtmiştir. Kullanılan yöntemin, öğrenme süreçlerine katkısı olduğunu düşünenler %62,6 iken, bu yöntemlerin kendi öğrenme tarzlarıyla “çok” ya da “orta derecede” uyumlu olduğunu düşünenler %98’di (sırasıyla %37,4 ve %60,6). Farklı yöntemlerin öğrenme sürecine katkısı değerlendirildiğinde, KÖ için “yeterli katkısı oldu” veya “az katkısı oldu ancak bu yeterliydi” diyenlerin oranı %93,4 (%60 ve %33,3); EÖ için %93,4 (%69,1 ve %24,2) UE için %82,3‘tü (%44,4 ve %37,8). ”Dersi eğiticiden dinlediğimde daha iyi öğreniyorum” yargısına katılanların oranı %98,9; “Dersi kendim çalıştığımda daha iyi öğreniyorum” yargısına katılanlar %94,9; “Dersi arkadaşlarımla birlikte çalıştığımda daha iyi öğreniyorum” yargısına katılanların oranı ise %79,7’ydi. Öğrencilerin büyük bir kısmı (%86,8) derslere eğiticilerin verdiği ders notlarından çalıştıklarını belirtirken, ders öncesi hazırlığı en az UE dersleri için yapmışlardır (UE: %18,9, %26,3; KE: %67,4 %35,8; EÖ: %65,3, %65,3). Ders notunun önceden verilmemesi, bazı derslerden sonra notların tamamına ulaşılabilmesi, sınıfta grup çalışması etkinliğinin ve aktif katılımın gerekmemesi, uzaktan eğitim dersleri kaydedildiği için “sonradan öğrenirim” diye düşünülmesi hazırlık yapmama gerekçeleri arasında sıralanmıştır. Ders öncesi hazırlık yapan öğrencilerin açık uçlu ifadeleri incelendiğinde ise, öğrencinin katılımını sağlamak için dersin yönteminin değiştirilmesi ve eğiticilerin önceden hazırlık materyalini göndererek teşvik etmesi, böylece grup çalışmalarında öğrenmenin kolaylaşması gibi düşünceler gözlenmiştir.
Öğrencilerin %42’si UE dersleri sırasındaki dikkat seviyelerini “orta” olarak ifade ederlerken; KE dersleri sırasındaki dikkat seviyelerini %30,8 “çok iyi” ve %36,3 “iyi”; EÖ sırasındaki dikkatlerini ise %36,4 “çok iyi”, %34,8 “iyi” olarak belirtmişlerdir. Derse aktif katılımın en az olduğu eğitim yönteminin UE olduğu belirtilirken en fazla olanın ise EÖ yöntemi ile işlenen dersler olduğu belirtilmiştir. Vize ve final notları yerine kullanılacak ödevlerin konusunun seçilmesinde, derste kullanılan yöntemin etkisinin olduğunu düşünenlerin oranı %86,3’tü. Ayrıca, en çok seçilen konuların EÖ yöntemi uygulanan derslere (%40); en az seçilen konuların ise UE yöntemi kullanılan derslere ait olduğu görülmüştür (%8,5). Sonuç: Çalışma bulgularına göre, öğrenciler ekiple birlikte öğrenme ve amfi derslerine kıyasla uzaktan erişimle yapılan derslere daha az devam ettiklerini, aktif katılımlarının daha az olduğunu ve öğrenme sürecine olan katkısının daha yetersiz olduğunu belirtmişlerdir.