Farklı Pürüzlendirme Yöntemlerinin Diş Minesinin Restoratif Bağlanma Dayanımına Etkisi


Türkmen C.

İZDO 31. Uluslararası Bilimsel Kongre ve Sergisi, İzmir, Türkiye, 8 - 10 Kasım 2024, ss.8-10

  • Yayın Türü: Bildiri / Özet Bildiri
  • Basıldığı Şehir: İzmir
  • Basıldığı Ülke: Türkiye
  • Sayfa Sayıları: ss.8-10
  • Marmara Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

ÖZET

Amaç: Bu çalışmanın amacı farklı pürüzlendirme yöntemlerinin monokromatik ve nanohibrit kompozitlerin diş mine yüzeyine olan bağlanma dayanımına etkisini in vitro olarak değerlendirmektir.

Gereçler ve Yöntemler: Çalışmaya toplamda seksen adet çekilmiş anterior diş dahil edilmiştir. Dişler sement-mine birleşim yerinden kesilmiş ve labial yüzeyleri yukarı bakacak şekilde akrilik bloklara yerleştirilmiştir. Numuneler, rastgele iki ana gruba ayrılmıştır; Grup A, monokromatik kompozit rezin (Omnichroma, Tokuyama Dental America, Inc.); Grup B, nanohibrit kompozit rezin (Essentia Starter Kit Syringe, GC, Japonya). Her grup, pürüzlendirme yöntemine göre dört alt gruba ayrılmıştır: asitle muamele edilmiş kontrol grubu, kalın/orta grenli disk ile pürüzlendirilmiş grup, sarı bantlı elmas frez ile pürüzlendirilmiş grup ve Erbium YAG lazer ile pürüzlendirilmiş grup. Tüm dişler universal adeziv sistemi kullanılarak restore edilmiş, 5000 termal siklus muamelesi sonrası 37°C'de distile suda 24 saat bekletilmiştir. Makaslama bağlanma dayanımları universal test cihazı ile ölçülmüştür. Veriler, non-parametrik istatistiksel yöntemler kullanılarak analiz edilmiştir.

Bulgular: Kruskal-Wallis testi sonucunda, grupların eşit merkezi eğilimlere sahip olmadığı tespit edilmiştir (p<0,05). Non-parametrik Tamhane testi ile yapılan ikili karşılaştırmalar sonucunda, nanohibrit kompozit grubunun, Erbium YAG lazer ile pürüzlendirilmiş dişlerde, kalın/orta grenli disk ile pürüzlendirilmiş monokromatik kompozit grubu, kontrol grubu, sarı bantlı elmas frez ile pürüzlendirilmiş grup ve nanohibrit kompozit kontrol grubuna göre anlamlı şekilde daha yüksek bağlanma dayanımı ürettiği bulunmuştur (p<0,05).

Sonuç: Bu in vitro çalışmada, nanohibrit kompozitlerin monokromatik kompozitlere kıyasla diş mine yüzeyine daha yüksek bağlanma dayanımı sağladığı tespit edilmiştir. Erbium YAG lazer yöntemi, diğer yöntemlere kıyasla en yüksek bağlanma dayanımını sağlamıştır. Bu bulguların klinik uygulamalara katkısının belirlenmesi ve daha geniş çaplı çalışmalarda doğrulanması gerekmektedir.

Anahtar kelimeler: Mine; yüzey pürüzlendirme, makaslama bağlanma dayanımı