Amaç: Metastatik kolorektal kanser (mCRC), standart tedavi seçeneklerini tüketmiş hastalarda önemli bir klinik zorluk olmaya devam etmektedir. Oral bir multikinaz inhibitörü olan regorafenib, refrakter mCRC hastalarında kullanım için onaylanmıştır, ancak gerçek yaşamdaki etkinliği hala araştırılmaktadır. Bu çalışmanın amacı, regorafenibin mCRC hastalarındaki etkinliğini ve klinik sonuçlarını değerlendirmektir. Gereç ve Yöntem: Bu retrospektif çalışma, en az iki sıra sistemik tedaviden sonra progresyon gösteren mCRC hastalarında regorafenibin etkinliğini değerlendirmektedir. Çalışmaya toplam 120 hasta dahil edilmiştir. Sağkalımı etkileyen faktörlerin tek değişkenli ve çok değişkenli analizleri Cox regresyon modelleri kullanılarak oluşturulmuştur. Bulgular: Hastaların 46’sı (38,3) kadındı ve ortanca yaş 58 bulundu. Medyan progresyonsuz sağkalım (PFS) 3,38, medyan genel sağkalım (GS) ise 8,01 ay olarak bulundu. Yaş ve BRAF mutasyon durumu PFS için önemli prognostik faktörler olarak belirlendi. 65 yaş altı hastalarda PFS 65 yaş ve üstü hastalara kıyasla daha kısaydı (p=0,045). BRAF mutasyonu olan hastalar, mutasyonu olmayanlara göre anlamlı derecede daha kısa PFS gösterdi (1,84 vs. 3,41 ay, p=0,014). GS analizinde, ECOG skoru (p=0,022), regorafenib dozunun azaltılması (p=0,005) ve karbonhidrat antijen 19-9 (CA19-9) düzeyi (p=0,004) bağımsız prognostik faktörlerdi. KRAS ve NRAS mutasyonları, primer tümör lokalizasyonu ve kemoterapi ile kombine edilen önceki hedefe yönelik tedaviler, PFS veya GS’yi anlamlı şekilde etkilemedi. Sonuç: Regorafenib üçüncü basamak ve sonrasında mCRC tedavisinde etkili bir seçenektir ve ECOG performans skoru, regorafenib doz ayarlamaları ve CA19-9 düzeyleri sağkalımı belirleyen önemli faktörlerdir.
Aim: Metastatic colorectal cancer (mCRC) remains a significant clinical challenge for patients who have exhausted standard treatment options. Regorafenib, an oral multikinase inhibitor, is approved for use in refractory with mCRC patients; however, its real-world efficacy continues to be an area of ongoing research. This study aimed to evaluate the efficacy and clinical outcomes of regorafenib in mCRC patients. Materials and Methods: This retrospective study assessed the efficacy of regorafenib in mCRC patients who had progressed after at least two lines of systemic therapy. A total of 120 patients were included in the study. Univariate and multivariate analyses of factors affecting survival were conducted using the Cox regression models. Results: Of the patients, 46 (38.3%) were female and the median age was 58 years. The median progression-free survival (PFS) was 3.38 months and the median overall survival (OS) was 8.01 months. Age and BRAF mutation status were determined as important prognostic factors for PFS. Patients under 65 years of age had a shorter PFS compared to patients aged 65 years and older (p=0.045). Patients with BRAF mutations exhibited significantly shorter PFS compared to those without the mutation (1.84 vs. 3.41 months, p=0.014). In OS analysis, ECOG score (p=0.022), regorafenib dose reduction (p=0.005) and carbohydrate antigen 19-9 (CA19-9) level (p=0.004) were independent prognostic factors. KRAS and NRAS mutations, primary tumor localization and prior targeted therapies combined with chemotherapy did not significantly affect PFS or OS. Conclusion: Regorafenib is an effective option for the treatment of mCRC in third-line and beyond. ECOG performance status, regorafenib dose adjustment and CA19-9 levels are significant factors influencing survival.
