Özet

Sanat ve zanaat disiplinlerinin birbirlerini desteklemesi, birçok alanda olduğu gibi tekstilin ve kuyumculuğun da sergi alanlarında sanat objesi olarak yer almasında etkin olmaktadır. Bu açıdan uygulama, tasarım ve kuramın kesiştiği, aynı zamanda kırılmanın yaşandığı sanatsal bir evrilmeden söz edilebilir. Çağımız disiplinler arası sanat çağıdır. Bu bağlamda; farklı malzemelerden tekstil yöntemleri kullanılarak, tablo, enstalasyon ve heykel yapılabildiği gibi takılar da yapılabilmektedir. Tarihsel süreçte kullanılmış tekstil tekniklerinin yeni formlara, biçimlere, sanatsal takılara dönüşümü çalışmanın ana amacıdır. Sanatçılar duygularını, yaşanmışlıklarını kendi farkındalıklarıyla anlatım dillerine yansıtırlar. Bu yansıtmada araçlar değişse de önemli olan sanatçının kendini ifade etmesi ve özgün tasarımlar ortaya çıkarmasıdır.

“Geleneksel Tekstil Tekniklerinin Estetik Algı Aracılığıyla Özgün Takılara Uyarlanması” çalışmasında literatür taraması ve uygulama modelli yöntem kullanılmıştır.

Bu çalışma; kuyum malzemelerini çeşitli yöntem ve araçlarla ürünlerine yansıtan tasarımcıların kavramsal yaklaşımlarıyla, tekstilin ve kuyumculuğun farklı boyutlara ulaştığını ve daha da gelişebileceğini, önemli bir olgu olarak geleceğe çağının izini bırakabileceğini savunmaktadır. Sanatçı, zanaatkar ve tasarımcı kimlikleri birleştirilerek, metal teller geleneksel tekstil yöntemleriyle özgün tasarımlara dönüştürülmüş, uygulama örneklendirilmiştir. Uygulama için el dokuma tezgâhı (loom ve Yoola), şiş, tığ, bobin (makara), dolama (twining), araçları kullanılarak yapılan takılar seçilmiştir. Parmaklar ve birkaç temel araçla ilerlenen süreçte gerekli olan tek şey zevk almak, kendi sanatsal kimliğini ve benliğini ortaya koymaktır. Bu çalışma aracılığı ile benzer çalışmalar gerçekleştirmek isteyen takı tasarımcılarına ışık tutulacağı umulmaktadır.

Anahtar Sözcükler: Tekstil, Takı Tasarımı, Sanat- Zanaat, Sanatçı- Zanaatkar, Estetik.