MUVATTA’ VE SAHÎH-İ BUHÂRÎ ÇERÇEVESİNDE İRSÂL-İTTİSÂL MESELESİ


Creative Commons License

Yılmaz R.

Çukurova Üniversitesi İlahiyat Fakültesi Dergisi (ÇÜİFD), cilt.21, sa.2, ss.614-629, 2021 (Hakemli Dergi)

Özet

Muvatta’ ve Sahîh-i Buhârî Çerçevesinde İrsâl-İttisâl Meselesi

ÖZET

Erken dönemde telif edilen ve mürsel rivayetleri muhtevi önemli bir eser olan İmâm Mâlik’in (ö. 179/795) Muvatta’ı, gerek Müslüman gerekse gayrimüslim araştırmacılar tarafından pekçok yönüyle çeşitli çalışmalara konu edilmiştir. Aynı şekilde İmâm Buhârî’nin (ö. 256/870) Sahîh’i de hicrî III. yüzyıldaki telifâtın zirvesi kabul edilip geçmişte ve günümüzde pek çok cihetten incelenip tetkik edilmiştir. Muvatta’ ve Sahîh-i Buhârî arasındaki ilişki, bazen müstakil eserlerde bazen belli başlıklar altında ele alınarak her iki kitabın müşterek yönleri, ravileri, rivayetler arasındaki benzerlikleri, farklılıkları, müelliflerinin ortak özellikleri-yöntemleri inceleme konusu olmuştur.

İsnâdın sorulmaya başlandığı dönem ve bu dönemi müteakip sistematik şekilde kullanımı ile hadis tarihinin ilk asırlarına ait çalışmalarda hadis rivâyetinin genel karakteristiği, hem isnâdlı nakil hem de ilgili döneme ait kitapların yapısı hakkında önemli bilgiler sunmaya elverişli konulardır. Bu sebeple şifâhî ve yazılı rivâyet meselesi ile ilişkili olmak üzere isnâdın başlangıcı ve teşekkülü araştırıldığında başta oryantalist literatür olmak üzere modern dönemde kaleme alınan pek çok çalışmada Muvatta’ ve Kütüb-i sitte’de yer alan rivayetlerin isnadları itibariyle mukayese edildiği görülmektedir. Bu bağlamda özellikle erken dönem eserlerinde yer alan rivayetler, belli özellikleri itibariyle başta Buhârî’nin Sahîh’i olmak üzere temel hadis kitaplarıyla mukayese edilmek suretiyle hadis rivayet tarihi hakkında çeşitli değerlendirmeler yapılmaktadır.

Bu makale “bir hadisin irsâl edilmek suretiyle rivayet edilmesi ve aynı hadisin mevsûl tarikle nakledilmesi” konusuna yoğunlaşarak her iki eseri irsâl-ittisâl açısından mukayese etmeyi amaçlamaktadır. Muvatta’ gibi çokça mürsel rivayet içeren erken döneme ait bir eser ile Buhârî’nin Sahîh’i gibi isnâdın sistematik şekilde kullanıldığı dönemi en iyi şekilde temsil eden bir kitabın tercih edilmesindeki asıl hedef, isnadlı hadis rivayetinin yapısını ortaya koymaktır. Söz konusu amaç, irsâl-ittisâl meselesini ortaya koymak üzere Muvatta’ ve Sahîh-i Buhârî’den seçilen iki rivayetin isnad-metin analizi yapılmak suretiyle gerçekleştirilmektedir. Bu bağlamda öncelikle Muvatta’da mürsel isnadla nakledilen ve aynı zamanda Buhârî’nin Sahîh’inde mürsel senedle yer alan bir rivayetin, daha sonra Muvatta’da mürsel nakledilip Buhârî’nin Sahîh’inde mevsûl isnadla zikredilen bir rivayetin ayrıntılı isnad-metin analizi yapılmıştır. Seçilen kki hadis özelinde yapılan bu analizler, isnadın teşekkül sürecini ortaya koymak üzere irsâl-ittisâl konusu bağlamında gerçekleştirilmiştir. Ayrıca kendilerinden sonra telif edilen hadis kitaplarının neredeyse tamamına tesir eden İmâm Mâlik’in Muvatta’ı ve İmâm Buhârî’nin Sahîh’i arasındaki irtibata dikkat çeken bu çalışma, isnadlı hadis rivayetinin geçirdiği süreci anlamaya katkı sunmaktadır.

 

Anahtar Kelimeler: İmâm Mâlik, Muvatta’, Buhârî, el-Câmiu’s-sahîh, İrsâl, İttisâl, Mürsel, Mevsûl, İsnad-metin analizi

The issue of Irsāl and Ittisāl in the in the Context of Muwatta’ and Sahīh of Bukhārī

ABSTRACT

Muwatta' of Imām Mālik (d. 179/795), which is an important work that contains mursal narrations and was compiled in the early period of hadīth, has been the subject of various studies by both Muslim and non-Muslim researchers in many aspects. Likewise, Sahīh of Imām Bukhārī (d. 256/870) is considered the pinnacle of the writings in the third century AH and has been studied and examined from many perspectives in the past and present. By discussing the relationship between Muvatta’ and Sahīh of Bukhārī sometimes in separate works and sometimes under certain titles, it has been the subject of study the common aspects of both books, their narrators, similarities and differences between the narrations, and the common features-methods of their authors.

The period when isnād has started to be asked and its systematic use following this period and the general characteristic of the hadīth narration in the studies of the first centuries of history of hadīth are convenient topics to provide important information about the isnād transmission and the structure of the books belonging to the relevent period. For this reason, when the beginning and formation of isnād is investigated related to the issue of verbal and written transmission, it is seen that the narrations in Muwatta’ and al-Kutub al-sittah are compared in terms of their isnāds in many studies written in the modern period, especially in the orientalist literature. In this context, various evaluations are made about the history of hadīth transmission by comparing the narrations in the early period works with the essential hadīth books, especially Sahīh of Bukhārī in terms of certain features.

This article aims to compare these two works, Muwatta’ and Sahīh of Bukhārī, in terms of irsāl-ittisāl by focusing on the issue of “reporting a hadīth by mursal (lacking the mention of the companion transmitter) chain and transmitting the same hadīth with the mawsūl (uninterrupted) chain”. The main goal in choosing Muwatta', which includes a lot of mursal narrations and Bukhārī’s Sahīh which best represents the period in which isnād was used systematically is to reveal the structure of hadīth narration with isnād. The aim in question is achieved by analyzing an isnād-cum-matn analysis of two narrations selected from Muwatta’ and Sahīh of Bukhārī in order to elucidate the issue of irsāl-ittisāl. In this context, firstly, one narration that was transmitted in Muwatta' with mursal chain which was also included in Bukhārī’s Sahīh with mursal isnād has been analyzed, then a narration that was transmitted in Muwatta' with mursal chain and mentioned in Bukhārī’s Sahīh with mawsūl isnād has been analyzed in detail. These isnād-cum-matn analyzes made in the framework of two selected hadīths were carried out in the context of the issue of irsāl-ittisāl in order to reveal the formation process of isnad. In addition, this study, which draws attention to the connection between Muwatta' of Imām Mālik and Sahīh of Imām Bukhārī, which influenced almost all hadīth books published after them, contributes to understanding the process of hadīth transmission with isnād.

Key Words: Imām Mālik, Muwatta’, Imām Bukhārī, al-Jāmi‘ al-sahīh, Irsāl, Ittisāl, Mursal, Mawsūl, Isnād-cum-matn analysis