TEMPOROMANDİBULAR EKLEM RAHATSIZLIĞI OLAN HASTADA SABİT ORTODONTİK TEDAVİ ÖNCESİNDE STABİLİZASYON SPLİNTİNİN ETKİLERİNİN DEĞERLENDİRİLMESİ: OLGU SUNUMU

19. uluslararası türk ortodonti derneği kongresi, Antalya, Türkiye, 2 - 06 Kasım 2024, ss.849-850, (Özet Bildiri)

Yayın Türü: Bildiri / Özet Bildiri
Basıldığı Şehir: Antalya
Basıldığı Ülke: Türkiye
Sayfa Sayıları: ss.849-850
Marmara Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

AMAÇ:

Bu vaka raporunun amacı, temporomandibular rahatsızlık ve ortodontik problemler ile kliniğe başvuran hastada, ortodontik tedavi öncesinde stabilizasyon splintinin tedavi sonuçlarının değerlendirilmesidir.

OLGU:

Kliniğimize ortodontik şikayetle başvuran 17 yaşında kadın hastadan alınan anamnezde TME bölgesinde palpasyonda ağrı, ağız açma-kapatma sırasında çift taraflı klik sesi ve deviasyon, masseter ve temporal kas palpasyonunda ağrı olduğu tespit edilmiştir. Yapılan MRI incelemeleri sonucunda hastanın sağ kondil bölgesinde ileri düzeyde redüksiyonlu disk deplasmanı ve sol kondil bölgesinde ise orta düzeyde redük- siyonlu disk deplasmanı olduğu tespit edilmiştir. KIBT görüntüleri incelendiğinde ise sağ kondilde osteofit görünümü bulunurken sol kondil bölgesinde düzleşme saptanmıştır. Hastanın intraoral incelemesinde dişlerin okluzal yüzeylerinde aşınmalar ve üst çene darlığı tespit edilmiştir. Klinik ve radyografik bulgular
da dikkate alınarak ortodontik tedavi öncesi ortopedik stabilite sağlanması amacıyla stabilizasyon splinti tedavisine karar verilmiştir. Tek parçalı ve üst çeneye uygulanan stabilizasyon splinti 8 ay süresince gece/ gündüz kullandırılmıştır. Hastanın semptomlarının geçmesini takiben yapılan muayenede hastada posterior dişlerdeki erken temaslara bağlı olarak anterior açık kapanışta ve overjet miktarında artış görülmüştür.

BULGULAR:

Splint tedavisi sonrasında ortopedik stabilite sağlanmış olup hastanın ağrı şikayetleri kaybolmuştur. Man- dibulanın saat yönünde yaptığı rotasyon sebebiyle anterior bölgede açık kapanış artmış ve sefalometrik değerlendirme sonucunda vertikal yüz yüksekliklerini gösteren değerlerde artış gözlenmiştir. Stabil kondil pozisyonu sağlanması ile overjet miktarında artış saptanmıştır. Tedavi öncesi ve sonrasında alınan KIBT görüntüleri üzerinde yapılan havayolu değerlendirmesi sonucunda havayolu hacminin de artış göster-
diği tespit edilmiştir. Tedavi öncesi havayolu hacmi 19 cm3 iken tedavi sonucunda ise 29 cm3 olarak ölçülmüştür. Hastanın tedavi öncesi ve sonrasında alınan MPI (Mandibular Pozisyon İndikatörü) kayıtlarında ise kondillerin glenoid fossa merkezine yerleştiği tespit edilmiş ve hastanın okluzal kaydırma miktarı mini- mize edilmiştir.

SONUÇ:

Ortodontik tedavi için kliniğe başvuran hastalarda doğru bir tedavi planlaması yapabilmek için doğru tanı ve teşhis çok önemlidir. TME rahatsızlığı olan bireylerde stabilizasyon splinti ile ortopedik stabilite sağlandıktan sonra sabit ortodontik tedaviye geçilmesi, tedavi başarısını arttıracaktır.