Söz konusu bu çalışma, 6102 Sayılı Kanun uyarınca anonim ortaklıklarda gerçekleştirilen sermaye artırımında (mevcut ya da müstakbel) pay sahibinin yeni ihdas edilecek olan sermaye payına karşılık olarak şirkete karşı sahip olduğu alacağını taahhüt etmesi ve böylelikle sermaye payına denk gelen meblağın şirketin pay sahibine olan borcu ile takası suretiyle ifası işlemini (Debt-equity-swap) konu edinmiş olup; bu ana başlık altında iki temel mesele ele alınmıştır: (I) İlk olarak takasın sermaye artırımı aşamasında (yani artırımın tescilinden önceki kısmın ifasında) uygulanabilir olup olmadığı ve bu işlemin hangi sermaye kategorisine ait olduğu sorusuna yanıt aranmıştır. Zira 6102 sayılı Kanun’un takasa ilişkin birtakım yeni düzenlemeler getirmiş olması meseleye yeni bir boyut kazandırmış olup; sermayenin takas suretiyle sağlanması işleminin sermaye taahhüdü ve artırımı bağlamındaki hukuki niteliği hususunda ayrıntılı bir inceleme yapılmasını gerekli kılmıştır. Bu bağlamda ikincil mevzuata ve doktrinde son zamanlarda konuya ilişkin kaleme alınmış eserlere bakıldığında, sermaye borcunun şirketten olan alacağın takası suretiyle ifası işleminin nitelendirilmesinde 6102 sayılı Kanun öncesinde olduğu gibi nakdi - ayni sermaye ayrımının temel alındığı ve takas suretiyle sermaye sağlanması işleminin ya nakdi sermaye borcunun ifasına ilişkin bir yöntem ya da nakit dışı her malvarlığı unsurunun ayni sermaye kategorisine dahil edilmesi gerektiği düşüncesiyle bir (çeşit) ayni sermaye olarak kabul edildiği görülmektedir. Bu çalışmada ise 6102 sayılı Kanun’un getirmiş olduğu yeni düzenlemelerle, bir yandan sermaye artırımında sermaye borcunun takas suretiyle ifasına müsaade ettiği, diğer taraftan takas işlemini nakdi ve ayni sermaye türlerinden farklılaştırıp, “kendine özgü (üçüncü) bir sermaye (taahhüdü) türü” olarak dizayn ve kabul ettiği görüşü savunulmaktadır. (II) Çalışmada ele alınan ikinci mesele ise takasa konu alacağın şirketin mali durumu ve ödeme gücü temel alınmak suretiyle değerlendirmeye tabi tutulup tutulmayacağı ve bu bağlamda alacağın “nominal” değerinin mi yoksa “ekonomik” değerinin mi esas alınması gerektiğidir. Bu kapsamda gerek 6102 sayılı Kanun’un gerekse şirket alacaklılarının ve pay sahiplerinin korunması gereken menfaatlerinin, takasın nominal değer üzerinden yapılmasını desteklediği sonucuna varılmıştır.

Ayrıca okuyucuya çok yönlü bir bakış açısı kazandırabilmek açısından, karşılaştırmalı hukukta özellikle Alman ve İsviçre hukuklarının sermayenin sağlanması bağlamında takas kurumuna yaklaşım tarzları da kısaca ele alınmıştır.