Telerehabilitasyon, rehabilitasyon hizmetlerinin bilgi ve iletişim teknolojisi aracılığıyla uzaktan sunumu olarak tanımlanmaktadır. COVID-19 pandemisi ve artmış bulaş riski fizyoterapi kliniklerinde telerehabilitasyon kullanımını zorunlu hale getirmiştir. Çalışmamızın amacı COVID-19 pandemisi sırasında fizyoterapistlerin telerehabilitasyon uygulamalarındaki bariyer ve fasilitatörlerinin belirlenmesiydi. Yöntem: Çalışmamız Ekim-Aralık 2021 tarihleri arasında İstanbul ilinde kliniklerde telerehabilitasyon uygulayan 99 (%46,9) kadın, 112 (%53,1) erkek, yaş ortalaması 29,9±6,7 yıl, çalışma süresi ortalaması 6,9±6,7 yıl olan toplam 211 fizyoterapist ile gerçekleştirildi. Fizyoterapistlerin telerehabilitasyon uygulamaları ile ilgili tutum ve davranışları Theoretical Domains Framework (TDF) kılavuzu yönergelerine göre hazırlanan 31 madde ile sorgulandı. Veri analizinde tanımlayıcı istatistikler, açıklayıcı faktör analizi kullanıldı. Bulgular: Çalışma tanımlayıcı kesitsel tipte tasarlanmıştır. TDF kılavuzuna göre belirlenen maddelerin faktör analizi sonucunda 6 boyutta 25 madde belirlendi. TDF anketi açıklayıcı faktör analizi sonucunda KMO örneklem yeterliliği değeri 0,863 puan ile “çok iyi” olarak değerlendirilirken, Cronbach alfa değeri 0,91 olarak belirlendi. Fizyoterapistlerin telerehabilitasyon uygulamalarına yönelik tutumuna etki eden en güçlü fasilitatör 3,81±0,91 ortalama ile “Telerehabilitasyon uygulamaları toplum sağlığına fayda sağlar.” en güçlü bariyer ise 2,11±1,19 ortalama ile “Telerehabilitasyonun nasıl uygulandığı konusunda eğitim aldım” maddesiydi. Sonuç: TDF teorik çerçevesinde hazırlanan ölçeğin telerehabilitasyon uygulamalarının fizyoterapistler tarafından tutum ve davranışının değerlendirilmesinde önemli bir araç olacağı düşünülmektedir. TDF kılavuzu ile hazırlanan ölçeğimiz aracılığıyla belirlenen beceriler, hedefler, çevresel kaynaklar ve sosyal etkilere yönelik bariyerlerin saptanması telerehabilitasyon eğitimlerinin içeriğinin belirlenmesine katkı sunacaktır.
Purpose: Telerehabilitation is defined as the remote delivery of rehabilitation services through information and communication technology. The aim of our study was to determine the barriers and facilitators in telerehabilitation practices of physiotherapists during the COVID-19 pandemic. Methods: The study was designed in descriptive cross-sectional type. Our study included 99 (46.9%) women and 112 (53.1%) men with a mean age of 29.9±6.7 years and mean working time of 6.9±6.7 years, who applied telerehabilitation in clinics in Istanbul between October and December 2021. The study was carried out with a total of 211 physiotherapists. The attitudes and behaviors of physiotherapists regarding telerehabilitation applications were questioned with 31 items prepared according to the Theoretical Domains Framework (TDF) guideline. Descriptive statistics and explanatory factor analysis were used in the data analysis. Results: As a result of the factor analysis of the items determined according to the TDF guideline, 25 items in 6 dimensions were determined. As a result of the explanatory factor analysis of the TDF questionnaire, the KMO sample adequacy value was evaluated as “very good” with a score of 0.863, while the Cronbach alpha value is determined as 0.91. The strongest facilitator affecting the attitude of physiotherapists toward telerehabilitation practices, with an average of 3.81±0.91 “Telerehabilitation practices benefit public health.” the strongest barrier is the item “I received training on how to apply telerehabilitation” with an average of 2.11±1.19. Conclusion: The scale prepared within the TDF framework will be an important tool in the evaluation of attitudes and behaviors by physiotherapists. The skills, targets, environmental resources and barriers to social impacts determined through our scale prepared with the TDF guideline will contribute to the determination of the content of telerehabilitation training.
