7tepe Klinik, cilt.20, sa.2, ss.28-34, 2024 (Hakemli Dergi)
GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, farklı restorasyon materyalleri olan cam seramik, hibrit seramik, hibrit kompozit ve kompozit rezin materyalleri kullanarak iki farklı preparasyon şekli ile hazırlanmış restorasyonlarının kırılma dayanıklılığı değerlendirmektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Çalışmamızda 80 adet çekilmiş homojen boyutlarda alt birinci molar diş kullanılarak ve dişler 10’ar dişten oluşan 8 ana gruba ayrıldı. Molar dişler üzerinde preperasyon dizaynı iki farklı alt grup şeklinde, ilk grup oklüzal veneer, ikinci grup ise mezio-oklüzal-distal onley kavitesi şeklinde hazırlandı. Restorasyonlar 4 ayrı materyal (IPS e.max CAD, Vita Enamic, SR Nexco Paste, Grandio Blocs) kullanılarak CEREC InEos Blue (Sirona, Bensheim, Germany) sistemi ile üretildi ve Variolink N siman (Ivoclar Vivadent AG) kullanılarak simante edildi. Kırma testi Shimadzu Universal Testing Kırma Cihazı ile yapılarak uygulanan kuvvet bilgisayar ortamına aktarıldı. Verilerin istatistiksel değerlendirilmesi için Oneway Anova testi ve farklılığa neden olan grupların tespitinde Tukey HDS testi kullanıldı.
BULGULAR: Kırılma dayanıklılığı açısından gruplar arasında istatistiksel olarak anlamlı farklılık bulunmaktadır (p>0.05). Nexco Paste ve Vita Enamic materyallerinden üretilen onley restorasyonlarının kırılma dayanıklılığı değerleri diğer gruplara oranla istatistiksel olarak anlamlı derecede daha düşük bulundu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmanın sonucunda, farklı iki kavite dizaynı ve dört restoratif materyalin posterior bölge vakalarında klinik olarak kullanıma uygun olduğu saptanmıştır.
Anahtar Kelimeler: Kırılma direnci, CAD/CAM, oklüzal veneer, dental seramik, onley restorasyon
INTRODUCTION: The purpose of this study is to evaluate the fracture resistance of onlay restorations prepared with two different preparations using glass ceramic, hybrid ceramic, hybrid composite and composite resin materials.
METHODS: 80 extracted homogeneously sized lower molars were used and categorized into eight main categories of ten teeth each. The preparation design on the molar teeth was made in two different subgroups, the first group was prepared as an occlusal veneer and the second group was prepared as a mesio-occlusal-distal onlay. Restorations were produced with the CEREC InEos Blue (Sirona, Bensheim, Germany) system using 4 different restoration materials (IPS e.max CAD, Vita Enamic, SR Nexco Paste, Grandio Blocs). The restorations were cemented using Variolink N cement (Ivoclar Vivadent AG). The fracture test was performed with the Shimadzu Universal Testing Device and the applied force was transferred to the computer for numerical analysis. The Oneway Anova test and Tukey HDS test were used to identify the groups that caused the difference.
RESULTS: There was a statistically significant difference between the groups in terms of fracture resistance (p>0.05). The fracture resistance values of onlay restorations produced by Nexco Paste and Vita Enamic materials were found statistically significantly lower than the other groups.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The study concluded that two alternative preparation designs and four restorative materials are appropriate for clinical use in posterior area.
Keywords: Fracture resistance, CAD/CAM, occlusal veneers, dental ceramics, onlay restoration