Son Dönem Osmanlı Tefsir Geleneğinde Kıraat-Tefsir İlişkisi: Mehâsinü't-Te'vîl Örneği

Creative Commons License

Kılıç M.

OSMANLI'DA İLM-İ TEFSİR, M.Taha Boyalık,Harun Abacı, Editör, İsar Yayınları, İstanbul, ss.479-503, 2019

  • Yayın Türü: Kitapta Bölüm / Araştırma Kitabı
  • Basım Tarihi: 2019
  • Yayınevi: İsar Yayınları
  • Basıldığı Şehir: İstanbul
  • Sayfa Sayıları: ss.479-503
  • Editörler: M.Taha Boyalık,Harun Abacı, Editör
  • Marmara Üniversitesi Adresli: Evet

Özet

Çalışmada, Osmanlı Devleti son dönem müfessirlerinden Cemâleddîn el-Kâsimî’nin (1866-1914) Mehâsinü’t-te’vîl isimli eseri, kıraat-tefsir ilişkisi bakımından incelenecektir. Bu çerçevede onun tefsirine aldığı kıraatler belirlenecek, bunlar arasında sahih-şâz oranı genel hatlarıyla tespit edilmeye; kıraatin usul ve ferş bölümleriyle ilgilenip ilgilenmediği konusu ortaya konulmaya çalışılacaktır. Mehâsinü’t-te’vîl’de kıraatler nakledilirken kullanılan lafızlardan ve kıraatler hakkında yapılan değerlendirmelerden hareketle Kâsimî’nin sahih kıraat anlayışı tespit edilmeye gayret edilecektir. Kâsimî’nin âyetleri tefsir ederken yaptığı açıklamalar esnasında kıraatleri nasıl değerlendirdiği konusu ele alınacak; kıraat olarak nakledilen rivayetlerden ne kadar yararlandığı meselesi üzerinde durulacaktır. Daha sonra bazı örnekler üzerinden Mehâsinü’t-te’vîl’de kıraat-tefsir ilişkisi anlatılacaktır.