Yapılan bu çalışmada ilkokul öğretmenlerinin epistemolojik inanç düzeyleri, öğretim stili düzeyleri, epistemolojik inanç ve öğretim stili arasındaki ilişkinin anlamlılık düzeyi ile öğretmenlerin epistemolojik inançlarının öğretim stillerini yordayıp yordamadığının belirlenmesi amaçlanmıştır. Araştırma İstanbul İli, Avrupa Yakası’ nda görev yapmakta olan 146’ sı kadın, 96’sı erkek olmak üzere toplam 242 ilkokul öğretmeni ile yürütülmüştür. Bu çalışma genel tarama modellerinden ilişkisel tarama modeli kullanılarak gerçekleştirilen betimsel nitelikli bir araştırmadır. Araştırmada veri toplama araçları olarak ‘’Kişisel Bilgi Formu, Schommer (1990)’ in geliştirdiği Epistemolojik İnanç Ölçeği ve Grasha (1994) tarafından geliştirilen Grasha Öğretim Stili Ölçeği’’ kullanılmıştır. Elde edilen veriler Spss22 programı kullanılarak analiz edilmiştir. Yapılan analiz sonuçlarına göre araştırmaya katılan sınıf öğretmenlerinin birçoğu öğrenme davranışının kişinin gösterdiği çabadan daha çok yetenekleri ölçüsünde geliştirilebileceğini, kalıtsal olduğunu düşünmektedir. Bunun yanında yapılan analizlere göre öğretmenler tarafından en çok tercih edilen öğretim stili ‘’rehber’’ öğretim stili, en az tercih edilen öğretim stili ise ‘’otoriter’’ öğretim stili olarak bulunmuştur Bu araştırmaya katılan öğretmenlerin öğrenci merkezli yaklaşımları benimsediği söylenebilir. Ayrıca araştırma sonucunda öğrenci merkezli yaklaşımlara yakın olan epistemolojik inançlara sahip öğretmenlerin öğrenci merkezli öğretim stillerine, temelini geleneksel yaklaşımlardan alan epistemolojik inançlara sahip öğretmenlerin ise daha çok geleneksel eğitim yaklaşımlarına yakın öğretim stillerine sahip oldukları görülmüştür. Sonuçlar incelendiğinde epistemolojik inanç alt boyutlarının, öğretim stilleri alt boyutlarının anlamlı birer yordayıcısı olduğu görülmektedir.