Akademik Veri Yönetim Sistemi
Sinefilozofi Özel Sayı (3), cilt.6, ss.472-490, 2021 (Hakemli Dergi)
Bu çalışmanın amacı, Türkiye’de 2000 sonrası üretilen ve vizyonda başarı kazanan komedi filmlerindeki taşra görünümlerini Vizontele (Yılmaz Erdoğan, Ömer Faruk Sorak, 2001), Vizontele Tuuba (Yılmaz Erdoğan, 2004), Hükümet Kadın 1-2 (Sermiyan Midyat, 2013), Dedemin İnsanları (Çağan Irmak, 2011) ve Düğün Dernek (Selçuk Aydemir, 2013) filmleri üzerinden nostaljik bir semptom olarak tartışmaktır. Askeri darbe, mübadele ve Kıbrıs Harekatı gibi bir tarihsel olayın gölgesinde ya da cenaze, düğün türünden toplumsal olayların fonunda, erkek karakterin trajik dış sesiyle başlayan bu filmler, birden grotesk pastişlerle tarihsel deneyimi bastıran bir yapıya dönüşür. Bu komedilerde semptom, komik tekrarın bastırma faaliyetinde açığa çıkar ve tarihsel olayın trajik tekrarı, bastırma mekanizması için komedinin hizmetine sunulmuş bir aparattan ibarettir. Bu çalışmada sosyolojik yaklaşımla merkez-çevre, muhafazakarlık-sekülerlik gibi kimlik inşa süreçlerinin ikili yapısına eklemlenen bir taşradan ziyade felsefi bir yaklaşımla tekrarın yenilik doğuran doğasına ilişkin potansiyellikleri barındıran bir taşra tartışması hedeflenmektedir. Bu nedenle temel odağımız, Marx, Kierkegaard, Nietzsche, Deleuze, Lacan, Zizek, Boym ve Zupancic gibi düşünürlerden hareketle, prospective (ileriye dönük) nostalji, fark ve tekrar, semptom gibi kavramlar olacaktır.