Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Yüksek Lisans
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Marmara Üniversitesi, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2019
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: Harun Duran
Eş Danışman: ALİ KIZILET, Ali Kızılet
Özet:1. ÖZET Amaç; Çalışmada geleneksel kuvvet antrenmanlarına karşın dirençli güç interval antrenman prorokolünün ivmelenme, çeviklik ve hareket hızına etkisinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntem; Spor yapmayan 20 genç gönüllü, A grubu (AG), n=10, yaş: 21,3 yıl ± 1,41; boy: 176,4 cm. ± 4,69; kilo: 68,9 kg. ± 5,6 ve B grubu (BG) n=10 yaş: 20.8 yıl ± 1.03; boy: 173.7 cm ± 6.63; kilo: 63,5 kg ± 5,9 olarak homojen gruplara ayrıldı. Çalışmadan önce katılımcılara 2 hafta adaptasyon antrenmanı yaptırıldı. Bir tekrarlı maksimal kuvvet, tam squat hareketinde itme evresindeki hareket hızı, ivmelenme ve çeviklik testleri yaptırıldı. AG, 6 hafta geleneksel kuvvet antrenmanlarını (GKA), BG dirençli güç interval antrenmanlarını (DGİA) uyguladı. Ara testler sonrasında antrenman protokolleri guruplar arasında çaprazlama değiştirilerek A Grubu DGİA, BG ise GKA 6 hafta devam etti. Ardından son testler yapıldı. Veriler SPSS 20 paket programında analiz edilmiştir (p<0.05). Katılımcıların demografik özelliklerine ilişkin betimsel analizler AG ve BG’nun ön, son ve ara testleri arasındaki farklar için bağımsız t test; gruplarının kendi içerisinde ön, ara ve son test arasındaki farklar eşleştirilmiş t test normal dağılım göstermeyen verilerin analizi için Mann Whitney U ve Wilcoxon testleri kullanılmıştır. Bulgular ve Sonuçlar; AG ve BG’ndaki katılımcılara farklı dönemlerde uygulanan 1TM squat kuvveti, tam squat hareketinin itme evresindeki ortalama itme hızı ve zirve hız parametreleri; 10-30 metre ivmelenme ve çeviklik ölçümleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olmadığı görülmüştür (p>0.05). Sonuçta; iki antrenman protokolünün de performans parametrelerini olumlu etkilemiştir. Bunun yanında antrenman protokolleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir farklılık olmadığının görülmesi sebebiyle belirlenen performans parametrelerini geliştirmede her iki protokolün de kullanılabileceği ileri sürülebilir. -------------------- 1. ABSTRACT Objective; The aim of this study; evaluation of the effect of resistance power interval training protocol on acceleration, agility and velocity of movement in spite of traditional strength training. Materials and Methods; Twenty young volunteers who aren’t licensed sportsmen participated in this study. Participants were divided into two homogeneous groups, Group A (GA, n=10, age: 21,3±1,41; length: 176,4±4,69; height: 68,9±5,6) and Group B (GB, n=10 age: 20.8±1.03; length: 173.7±6.63; height: 63,5±5,9). Before starting the study, the participants were given adaptation training for 2 weeks, after that one repeated maximal force test, full squat movement velocity test, acceleration and pro-agility tests were performed to the participants. While Group A performed traditional strength training (TST); Group B performed resistance power interval training (RPIT) for 6 weeks. After mid tests the training protocols of the groups are changed in a cross-over manner; Group A performed RPIT and Group B performed TST for 6 weeks. After that, posttest measurements of the groups were made. All data recorded in SPSS 20 package program (p<0.05.). Descriptive analysis of demographic characteristics of participants, independent t test for differences between pre, post and mid tests of Group A and B, t test which the differences between the pre, mid and posttests, made in groups themselves, are matched, Mann Whitney U and Wilcoxon tests were used for the analysis of non-normal distribution data. Results and Conclusions; As a result of all the analyzes, it was found that there was no significant difference between the 1RM squat force, the squat force of the squat movement, the OİH, ZH parameters in the pushing stage and the acceleration and agility measurement values of 10 meters and 30 meters performed in different periods by the subjects in group A and B (p>0.05). It was obtained that both training protocols improved performance parameters and there was no significant difference between the protocols. Therefore, it can be asserted that both training protocols can be used to improve the determined performance parameters.