Donuk Omuz Tedavisinde Ayna Terapisinin Etkinliğinin İncelenmesi


Tezin Türü: Yüksek Lisans

Tezin Yürütüldüğü Kurum: Marmara Üniversitesi, Sağlık Bilimleri Enstitüsü, Türkiye

Tezin Onay Tarihi: 2019

Tezin Dili: Türkçe

Öğrenci: ÖMER HEKİM

Danışman: Tuğba Kuru Çolak

Özet:

Amaç: Bu çalışma donuk omuz tanılı hastalarda ayna terapisinin ve görsel geri bildirim ile yapılan tedavinin geleneksel fizyoterapiyle karşılaştırılması amacıyla planlandı. Gereç ve Yöntem: Araştırmaya donuk omuz tanısı almış 30 kişi dahil edildi ve ayna terapisi, görsel geribildirim ve kontrol olmak üzere üç gruba ayrıldı ve 15 seans tedavi uygulandı. Değerlendirmeler tedavi öncesi, tedavi sonrası ve tedaviden 4 hafta sonra yapıldı. Ayna grubuna tedavi sonunda etkilenmiş ekstremiteleri ayna arkasında kalarak, görsel geribildirim grubuna ayna karşısında her iki ekstremitesini görerek, kontrol grubuna ayna olmayan ortamda bilateral simetrik egzersizler yaptırıldı. Hastaların ağrı şiddeti Visuel Analog Skala (VAS) ile, propriosepsiyon ölçümü gonyometre ile, fonksiyonel durumları “Omuz Ağrı ve Disabilite İndeksi” ve “Modifiye Constant Skoru” ile değerlendirildi. Çalışma verilerinin analizinde SPSS Version 23.0 istatistik programı kullanıldı. Bulgular: Ağrı şiddetindeki tedavi öncesi ile tedavi sonrası değişimde geribildirim grubu diğer gruplara göre üstünlük sağladı (p=0,044). Omuz ağrı ve disabilite indeksi skorlarındaki tedavi öncesi ile tedaviden 4 hafta sonraki değişimde görsel geribildirim grubu kontrol grubuna göre istatistiksel olarak anlamlı bir gelişme gösterdi (p=0,003). Modifiye Constant skorunda (p=0,533) ve propriosepsiyon ölçümünde (p=0,204) değişim ortalamalarında gruplar arasında anlamlı bir farklılık yoktu. Sonuçlar: Ayna karşısında etkilenmiş ekstremiteyi görerek yapılan egzersizlerin donuk omuzlu hastalarda ağrı şiddeti ve özürlülük skorlarında ayna terapisi ve kontrol grubuna göre daha etkili olduğu belirlendi. -------------------- Aim of the study: This study was designed to compare mirror therapy, visual feedback treatment and the control group with frozen shoulder patients. Materials and Methods: Thirty patients, divided in three groups as mirror therapy, visual feedback and control, diagnosed with frozen shoulder were included in the study for 15 sessions of treatment. Evaluations were made before, after and 4 weeks after treatment. After each session, mirror therapy group patients exercised while their affected limbs behind mirror, visual feedback group patients exercised while seeing both extremities in the mirror and control group patients exercised without mirror. Pain severity was evaluated with the “Visual Analogue Scale”, proprioception was measured with a goniometer, and functional status was evaluated with “Shoulder Pain and Disability Index” and “Modified Constant Score”. Results: Visual feedback group had significantly superiority in pain score differences obtained between before and after treatment (p=0,044). Visual feedback group showed statistically significant improvement in shoulder pain and disability index scores before and 4 weeks after treatment (p = 0.003). There was no significant difference between the groups in terms of modified constant score (0.533) and proprioception measurement (p = 0.204). SPSS v23.0 was used for statistical analysis. Conclusion: It was determined that the exercises performed by seeing the affected extremity in the mirror were more effective than mirror therapy and control group in terms of pain severity and disability.