Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Doktora
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Marmara Üniversitesi, İletişim Fakültesi, Radyo, Televizyon ve Sinema Bölümü, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2013
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: ÖZDEN ÖNCÜL DURGUT
Danışman: Serpil Kırel
Özet:Anahtar Kelimeler: Kent Mekânı, Kimlik, Beden, Temsil, Türkiye Sineması, Tekinsizlik Kronotobu Türkiye’nin kentleşme sürecinde önemli bir rolü olan gecekondular 1950’lerden itibaren farklı evre ve söylemlerden geçerek ideolojik kurgularla adlandırılmıştır. Günümüzde ise taşıdığı anlam değişerek kentin dışına, çeperine konumlandırılan bir mekân olarak algılanmaktadır. Bu konumlanma aslında modern kentli kimliğin köylü ve gecekondulu gibi farklı formdaki ötekileştirmeler üzerinden kendisini konumlandırmasıdır. Türkiye Sineması’nın 2000’lerin ilk on yıllık döneminde bir grup filmde hakim söylem üzerinden karakterlerin mekâna sıkışmış ve “tehlikeli Öteki” olarak kurgulandığı gözlenmektedir. Bu çalışma stereotipleştirmeden kaynaklanan hakim ideolojinin yeniden kurulduğu ana akım temsil formlarına alternatif olarak Öteki’(leştirile)nin görünürlüğü ve sesinin duyulabilirliğinin söz konusu olduğu temsil formlarını araştırmaktadır. Bu bağlamda, çalışma Tayfun Pirselimoğlu’nun ölüm ve vicdan üçlemesi olarak bilinen Rıza (2007), Pus (2009) ve Saç (2010) filmlerini analiz etmiştir. Kolektif rüyaların mekânı olan kenti bireysel rüya, arzu ve fantezilerin mekânı olarak ele alan kenti palimpsest olarak okuyup yazma yöntemi ile beraber zaman-mekânın sinemada kronotop üzerinden görünürlüğe kavuştuğu yöntem kullanılmıştır. Keywords: Urban Space, Identity, Body, Representation, The New Cinema of Turkiye, Chronotope of Uncanny ABSTRACT ‘Gecekondu’ (shantytowns in Turkiye), having a crucial role in the urbanisation of Turkiye within the period starting with 1950s, have been evolving through different phases and discourses, being labelled with ideological constructions. Nowadays, the meaning it bears has also changed and it is considered as a space located at the periphery or outskirts of the city. This positioning, in fact, can be regarded as a positioning of modern urban identity against different forms of otherisations such as rural Other and ‘gecekondulu’. It is important to notice that within the first decade of 2000s’ New Cinema of Turkiye, the main characters of a group of films are represented as being limited by space or “dangerous Other” by the dominant discourse. The purpose of this study is to search for different ways of representations, as an alternative to the mainstream films where dominant ideology is reconstructed due to stereotyping, in order for the Other(ised) to be seen and make his/her voice heard. Within this context, this study analyzes the triology known as ‘death and conscience’ Rıza (2007), Haze (2009) and Hair (2010) directed by Tayfun Pirselimoğlu. As for the methodology of the study, reading and writing the city as palimpsest which considers city, the space of collective dreams, as the space of individual dreams, desires and fantasies, together with chronotopes making cinematic time-spaces visible is used.