Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Yüksek Lisans
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Marmara Üniversitesi, İletişim Fakültesi, Radyo, Televizyon ve Sinema Bölümü, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2015
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: ORÇİN UZUN
Danışman: FATİME NEŞE KAPLAN İLHAN
Özet:OYUN OYNAMA İHTİYACININ SANATSAL YARATIYA YANSIMASI YÖNETMEN VE FİLMLERİNDEKİ ÇOCUK İMGESİ BAĞLAMINDA İNCELENMESİ Çalışmamızda sanatçı ve sanat yapıtı arasındaki ilişkide oyun oynama ihtiyacının işlevine dikkat çekilerek yönetmeni de sinemayı oluşturan elemanlarla (oyuncu, ışık, kurgu vs.) oynayan bir çocuk olarak ele alıp oyun oynama ihtiyacının sinema filmlerindeki yansıması üzerinde durulmuştur. Bu bağlamda öncelikle sanat ve sanatçı kavramının oyun ve oyuncu kavramı ile ilişkisi incelenmiştir. Oyun kavramı genelinde ele alınan “The Lego Movie”, “The Game” ve “Cazibe Hanım’ın Gündüz Düşleri” örneklerinde ise oyun oynama ihtiyacının sinema sanatının oluşmasında ne denli etkili olduğu ortaya konulmaya çalışılmıştır. Oyun ihtiyacının film metni içinde estetik ve içerik düzlemde göstergelerle ortaya konulması açısından göstergebilimsel yönteme başvurulmuştur. Serbest seçim yöntemiyle örnek filmler belirlenmiş yaratıcı yönetmenin oyun oynama ihtiyacının filmsel göstergeleri okunmaya çalışılmıştır. Huizinga, Heidegger, Gadamer ve Freud’un “oyun” kavramına kavramsal bakışı çerçevesinde filmsel göstergelerin özgürleştirici, eleştirel ve düşsel bir “oyun kurma” potansiyeli olup olmadığı incelenmiştir. Yönetmenlerin birer yaratıcı olarak oyun kuran çocuk imgesini temsil ettiği tespit edilmiştir. Kuralları sorgulayan, muhalif bir söylem kuran filmler, oyun kurma ihtiyacının düşsel göstergeleridir. Bu ihtiyaç hem yönetmenin hem de toplumsalın alanına girmektedir. Araştırmamız sinemanın oyun ihtiyacı açısından özgürleştirici potansiyele sahip olduğunu ortaya koymuştur. Anahtar Kelimeler : Oyun Oynama İhtiyacı, Gündüz Düşleri, Oyunbazlık, Sanatçı, Yaratım ABSTRACT REFLECTION OF THE DESIRE OF GAME PLAYING IN THE FIELD OF CREATIVE ART IN TERMS OF ANALIYSING DIRECTORS AND THEIR FILMS VIA CHILD IMAGE In this study the reflection of the need of playing on the movie is emphasized by drawing attention to the function of the need of playing in the relationship between artist and work of art and considering the director as a child playing with the elements (performers, lights, editing etc.) constituting the cinema. In films that the concept of playing is examined, the impact of the need of playing on the formation of the cinema is underlined. In this context, primarily the relationship between the concepts of art and artist and game and gamer has been analyzed. In which level the desire for game playing affected the art of cinema has been tried to reveal by taking the movies “The Lego Movie”, “The Game” and “Cazibe Hanım’ın Gündüz Düşleri” as samples from the common perspective of game concept. In order to reveal the desire for game playing with signs in terms of esthetics and content the methodology of semiotics has been used. By using the methodology of free sampling, the movies were determined and the cinematic signs of creative director’s desire for game playing tried to be read. From the perspective of theoretical approaches of Heidegger, Huizinga and Gadamer to the game concept, whether the cinematic signs have emancipating, critical and imaginary potentials or not has been tried to analyze. It has been found out that directors as being creators represent the image of game builder child. The movies questioning the rules, establishing an opponent discourse are the imaginary sings of the desire for game playing. This desire involves both of the field of the directors and societal. The study has demonstrated that the cinema has the emancipating potential in terms of the desire for game playing. Keywords : Desire Of Playing, Daydreaming, Playfulness, Artist, Creation