Akademik Veri Yönetim Sistemi
Tezin Türü: Doktora
Tezin Yürütüldüğü Kurum: Marmara Üniversitesi, Türkiye
Tezin Onay Tarihi: 2018
Tezin Dili: Türkçe
Öğrenci: Nil Melek Gültekin Diken
Danışman: YUSUF YAŞAR
Özet:Taksir ile ilgili olarak teoride ve uygulamada pek çok tartışmalı husus bulunmasına karşılık, bunların çözümüne ilişkin pek az araştırma yapılmaktadır. Bu sorunların tanımlanması ve tespit edilmesi yapılacak yeni araştırmalar açısından son derece önem arz etmekte olup; nitekim bu çalışma ile hedeflenen hususlardan biri de budur. Çalışmamız üç temel bölümden oluşmakta olup, ilk bölümde taksir, taksirin hukuki niteliği ve taksirin hukuki esası, ikinci bölümde taksirli suçlarda tipiklik ve taksirli suçlarda hukuka aykırılık, üçüncü bölümde ise taksirli suçlarda kusurluluk ve unsurların dışında kalan diğer haller incelenmektedir. Suçun doktrinde pek çok farklı tanımı yapılmakla beraber, genel anlamda suç; tipik ve hukuka aykırı bir haksızlıktır. Suçun unsurlarının tasnifi ve sıralanışı yazardan yazara veya ekolden ekole değişiklik göstermektedir. Bir kimsenin işlediği fiilin suç teşkil edebilmesi ve kişinin bundan sorumlu tutulabilmesi için, bu fiilin mutlaka kanun tarafından suç olarak düzenlenmiş olması; yani tipikliğe uyması gerekmektedir. Konumuz açısından bakıldığında, taksir, Türk doktrininde genel kabul gören görüşe göre, tipikliğin sübjektif (manevi) unsurlarından birini oluşturmaktadır. Bununla beraber, bazı yazarların taksirin hem bir haksızlık şekli olarak suçun maddi unsurlarına hem de kusurluluğa dahil olan çifte bir fonksiyonu ve kompleks bir yapısı olduğunu kabul ettikleri, bu sebeple taksiri suçun özel görünüş şekillerinden biri olarak inceledikleri görülmektedir. Türk Ceza Kanunu’nun 22 nci maddesinde, dikkat ve özen yükümlülüğüne aykırılık dolayısıyla, bir davranışın suçun kanuni tanımında belirtilen neticesi öngörülmeyerek gerçekleştirilmesi olarak tanımlanan taksirin, hem ceza hukukundaki yeri, hem taksirli suçların unsurları, hem de bazı başka kavramlardan farkı hususunda tartışmalı bir alanda bulunmaktadır. Çalışmamız çerçevesinde, kanun maddesinin getirdiği şartlar, maddenin doktrinde ve uygulamada ne şekilde anlaşıldığı ve bunun içtihatlara nasıl yansıdığı, önemli gördüğümüz bazı ülkelerin mevzuatı ve içtihatları da dikkate alınarak titizlikle incelenmiştir. Bu kapsamda, doktrindeki tartışmalı noktalara ve uygulamada görülen sorunlara değinilerek, bunlara ilişkin çözüm önerileri, görüşler ve eleştiriler sunulmuştur. ABSTRACT Although there are many controversial issues regarding negligence in theory and practice, little research has been done on their possible solutions. The definition and identification of these problems are of great importance in terms of new research. Therefore, one of the aims of this study is to determine the theoretical and practical problems related to the topic and to make suggestions for their solution. Our study consists of three main parts. In the first part, negligence, its legal nature and its legal principles have been analyzed. In the second part, which can be considered as the main body of this thesis, the elements of crimes committed by negligence have been defined and discussed. Finally, the third part focuses on the culpability within the scope of crimes committed by negligence. Despite of being defined in several different ways by the doctrine, it is generally accepted that a crime is a typical and unlawful behavior. The sorting and ranking of the elements of the crime varies among different authors. In order to accept that an act constitutes a criminal offense and that one can be held accountable for it, the law must absolutely criminalize this act; that is, it must conform to the typology defined by law. From the standpoint of position, negligence constitutes one of the subjective elements of typology, according to the generally accepted view in Turkish doctrine. Nevertheless, some authors see negligence as one of the special forms of appearance of crime, admitting that negligence has a double function and a complex structure, both in the material aspect of the crime and in the imperfection as a form of injustice. The 22nd article of the Turkish Criminal Code defines negligence as the fulfillment of a behavior without anticipating the consequences stated in the legal definition of the offense because of contradiction to due dilligence. There is a controversial area regarding where negligence should stand within criminal law, its elements and the difference between negligence and some other concepts. In the framework of our work, the conditions brought by law have been scrutinized, taking into account the legislation and case law of some other countries that we consider to be relevant. In this context, solutions, suggestions and criticisms were presented by mentioning the controversial points in the doctrine and problems in practice.